№21: Знак прысутнасці

№21: Знак прысутнасці

Мы прысвячаем новы нумар “ПрайдзіСвета” феномену сувязі літаратуры і гомасэксуальнасці, альбо, кажучы мовай ХХІ стагоддзя, сувязі літаратуры і ЛГБТК. Ці застаецца літаратура літаратурай, калі адкрывае нам сусвет цялеснасці, сэксуальнасці, інтымнасці? Чаму беларуская літаратура моцная ў апісанні вайны і такая бездапаможная, стэрыльная ў апісанні цялеснасці і сэксуальнасці? Ці існуе беларуская ЛГБТК-літаратура? На гэтыя і іншыя пытанні можна будзе знайсці адказы ў нумары

Чытаць далей

Змест


Алок Вайд-Мэнан Вулічны гвалт Вершы Фрэнк О’Хара Трымаю воблака ў абдымках Вершы Пэт Паркер Так прагну з табой кахацца і словы замест гэтага пішу Вершы Ўолт Ўітмэн Як Адам на золку ўранні Вершы Эмі Лоўэл Калі б я здолела злавіць зялёны ліхтар светляка Вершы Сара ТысдэйлЭрына Верш Алфрэд Эдвард Хаўсмэн Больш не пытай: баюся, не змаўчу Вершы Гедрэ Казлаўскайтэ Размаўляць на забытых мовах Вершы Івар Сільдпачуццё што нешта не так Вершы Сімона дэ БавуарДругі пол Фрагмент кнігі Жан Както Белая кніга
Іда Ліндэ Мама забойцы Урывак з рамана Жорж Экгаўт Татуіроўка Апавяданне Уладзіслаў Гарбацкі Апошні ўраніст Эсэ
Крысціна Бандурына Something Special Вершы Карэкцыя перспектывы Апавяданне Надзя Гусакоўская не вставать рано утром, чтоб не упасть Вершы Уладзіслаў Гарбацкі Прыдарожныя макі Апавяданне Каровы ды мужыкі Апавяданне Дар’я Трайдэн Нямая Апавяданне Вампірызм Апавяданне Хвароба Апавяданне Дзмітрый Ермаловіч-Дашчынскі Небесный сеанс прерывается Вершы
“Вось так я пішу” Рэпрэзентацыя негетэранарматыўнай сэксуальнасці ў літаратуры Матэрыялы круглага стала
Вольга Гапеева Гульня ў гендар, або Чаму качкі размаўляюць на лавандавай мове Эсэ Альгерд Бахарэвіч “Зразумейце маю адзіноту”: “Дзёньнік” Вітальда Гамбровіча як досьлед уласнае сэксуальнасьці Эсэ Дар’я Трайдэн Бог і мілыя хлопчыкі: рэлігія і гомаэротыка ў творах Герарда Рэвэ Эсэ Кацярына Маціеўская Эфект Пігмаліёна Эсэ Ганна Янкута Гісторыя аднаго сына Эсэ Справа Роджэра Кейсмента Эсэ Літаратурнае жыццё бостанскага шлюбу Эсэ Уладзіслаў Гарбацкі Як беларусы ў 1928 годзе гей-шлюбам палохалі Эсэ Апошні enfant terrible ХХ стагодзьдзя Эсэ Жанчына, што кахала мужчынаў, якія кахалі мужчынаў Эсэ Уладзімір Валодзін Уголовное преследование гомосексуалов в СССР (1946-1991): цифры и дискурсы

У гэты дзень, 11 жніўня

  • 1885

    Нарадзілася Сафія Парнок (руск. София Парнок, сапр. Парнох, памерла 26 жніўня 1933), руская паэтка і перакладчыца. У яе некралогу У. Хадасевіч напісаў: “Ёю было выдадзена шмат кніг, невядомых шырокай публіцы — тым горш для публікі”. Парнок выпусціла шэраг зборнікаў: Ружы Піерыі” (“Розы Пиерии”, 1922), “Лаза” (“Лоза”, 1923), “Музыка” (1926), “Напаўголасу” (“Вполголоса”, 1928), прычым апошні — накладам усяго 200 асобнікаў. Менавіта яна ўпершыню назвала “вялікую чацверку” постсімвалісцкай паэзіі — Пастарнак, Цвятаева, Ахматава, Мандэльштам. Сафіі Парнок прысвечаны цыкл вершаў Марыны Цвятаевай “Сяброўка” (“Подруга” — “Под лаской плюшевого пледа...”). Сястра выбітнага рускага перакладчыка Валянціна Парнаха.

  • 1897

    Нарадзілася Энід Мэры Блайтан (анг. Enid Mary Blyton, памерла 28 лістапада 1968), брытанская пісьменніца, аўтар кніг для дзяцей і падлеткаў. Яе кнігі мелі велізарны поспех па ўсім свеце, было прададзена больш за 400 мільёнаў асобнікаў. Творы пісьменніцы перакладзеныя больш чым на 90 моваў.

  • 1932

    Памёр Максіміліян Валошын (руск. Максимилиан Волошин, сапр. Кірыенка-Валошын, нар. 28 траўня 1877), рускі паэт, перакладчык, мастацкі крытык і мастак-пейзажыст. У 1907 годзе Валошын пераехаў у Кактэбель, дзе напісаў знакаміты цыкл вершаў “Кімерыйскае змярканне” (“Киммерийские сумерки”). 22 лістапада 1909 году ён біўся на дуэлі з Мікалаем Гумілёвым; прычынай дуэлі была паэтка Елізавета Дзмітрыева. Для яе Валошын прыдумаў удалую містыфікацыю — Чэрубіну дэ Габрыяк, у якую закахаліся многія творчыя людзі Пецярбурга, у тым ліку Гумілёў. Секундант Валошына, граф Аляксей Талстой, пакінуў досыць забаўнае апісанне гэтай дуэлі, падчас якой была згубленая адна галёша. Скончылася дуэль без праліцця крыві.

  • 1932

    Нарадзіўся Фэрнанда Арабаль (гішп. Fernando Arrabal Terán), гішпанскі сцэнарыст, драматург, рэжысёр, празаік і паэт. Арабаль — рэжысёр сямі поўнаметражных фільмаў, апублікаваў больш за 100 п'есаў, 14 раманаў, 800 вершаў, некалькі эсэ і свой знакаміты “Ліст генералу Франка”, дзе расказвае пра жыццё Франсіска Франка — кіраўніка і дыктатара Іспаніі. У 1962 годзе Арабаль разам з Алехандра Хадароўскі і Раланом Тапорам засноўвае аб'яднанне “Паніка” (Mouvement panique). Назваўшыся ў гонар грэцкага бога ўрадлівасці і дзікай прыроды Пана, і натхнёныя творчасцю Луіса Бунюэля і “Тэатрам жорсткасці” Антанэна Арто, сябры новага аб'яднання ў сваіх выступах імкнуліся максімальна шакаваць і эпатаваць публіку.

  • 1937

    Памерла Эдыт Ўортан (анг. Edith Wharton, нар. 24 студзеня 1862), амерыканская пісьменніца, дызайнер. Першая жанчына, якая атрымала Пулітцэраўскую прэмію — за свой знакаміты раман “Век нявіннасці” (The Age of Innocence, 1920).

  • 1954

    Выйшла пастанова Прэзідыюма Саюза савецкіх пісьменнікаў пра памылкі часопіса “Новый мир”. У “памылкі” часопіса залічаныя публікацыі “ідэалагічна няспелых” артыкулаў В. Памяранцава, М. Ліфшыца, Ф. Абрамава, М. Шчаглова.