Паводле Бруно дэ Тартыфюма (1574 – 1636), з канца 1510 па 1520 год Рабле быў паслушнікам у францысканскім манастыры Бамэта, дзе атрымаў тэалагічную адукацыю. Пасля 1520-га будучы пісьменнік уступае ў францысканскі ордэн. Манастырскім правілам яму падпарадкоўвацца было цяжка, і да 1528 году ён зрабіўся святаром, каб мець магчымасць паступіць ва ўніверсітэт.
17 верасня 1530 году Рабле паступае на медыцынскі факультэт універсітэта Манпелье, дзе потым чытае публічныя лекцыі. Вясной 1532-га ён пераязджае ў Ліён, дзе публікуе працы па медыцыне. У той час ім апекаваўся біскуп Парыжа Жан дзю Бэле, дзядзька паэта Жаакена дзю Бэле.
У тым самым, 1532-м, годзе выходзіць першы раман Рабле “Жахлівыя і вусцішныя дзеі і подзвігі слаўнага Пантагруэля, караля дыпсодаў, сына найвялікшага гіганта Гарганцюа” пад псеўданімам Алькафрыбас Назье (анаграма імені Франсуа Рабле ў французскім напісанні). Пасля поспеху першага выдання Рабле перавыдае твор пад тым самым псеўданімам. Асцярога апраўдалася – раман хутка праклялі сарбонскія прафесары.
У 1534 годзе ў Ліёне выйшаў ананімны зборнік народных казак “Вялікія і неверагодныя хронікі жахлівага гіганта Гарганцюа”, крыніцы якіх знаходзяць у сярэднявечных рыцарскіх раманах, фарсах і часткова ў артураўскім цыкле. Зборнік меў шалёны поспех, і Рабле пачаў пісаць гісторыю Пантагруэля, узяўшы за аснову сюжэты казак зборніка. Пасля ён такім самым чынам перапісаў гісторыю Гарганцюа.
Рабле меў дваіх пазашлюбных дзяцей, Франсуа і Жуні, якія ў 1540 годзе былі прызнаныя законнымі папам Паўлам ІІІ.
Трэцюю кнігу рамана Рабле выдаў у 1546 годзе пад сваім імем. Кнігу абвінавацілі ў ерасі і забаранілі. У 1548 з’явілася 11 частак чацвертай кнігі; поўная версія выйшла толькі ў 1552. Чацвертая кніга была забароненая цэнзурай 1 сакавіка 1552.
Памёр Рабле ў красавіку 1553 году ў Парыжы.
