Ва ўзросце 9 гадоў яна з сям’ёй з’язджае ў Стакгольм. Яе бацька Карл Фрэдэрык “Фрыц” Бое і маці Сігнэ паходзілі з заможных службоўцаў. У Карын былі два малодшыя браты – Свэн і Ульф. З 10 гадоў яна пачала пісаць вершы.
У 1918 годзе Карын напісала друкаванымі літарамі кніжку для дзядулі на ягонае 70 годдзе, якая змяшчала вершы і легенды.
Карын навучалася ва Упсале, дзе вывучала грэцкую і скандынаўскія мовы, а таксама гісторыю літаратуры.
У 1922 годзе яна дэбютавала са зборнікам вершаў “Воблака” (Moln), у якіх – развагі пра бога, жыццёвыя віры і ўласную будучыню. У 1928 Карын стала сябрам рэдакцыі сацыялістычнага часопіса Clarté. Яна таксама брала ўдзел у заснаванні часопіса і выдавецтва Spektrum і была ў складзе яго рэдакцыі ў 1931–1932 гг. Была сябрам невялікага таварыства “Куток паэтаў” (The Poets’ Corner). У 1932–1933 гг. хадзіла на псіхааналіз у Берліне.
Памерла 23 або 24 красавіка 1941 году ад звышдозы снатворнага (скончыла жыццё самагубствам). Паводле дакументаў Гётэборгскага архіву, Карын Бое знайшлі нежывой ля валуна на пагорку на поўначы Алінгсоса.
