Ён вынайшаў першы ў гісторыі комікс для невідушчых, які называецца “Жыццё” (Life). Гэта простая гісторыя пра тое, як мужчына і жанчына сустрэліся і пакахалі адно аднаго, а пасля ў іх нарадзілася дзіця, якое расло, а яго бацькі згасалі і пасля памерлі. “Словам, проста жыццё”, — кажа дызайнер.

Для сляпых панятак “жыццё” перадаецца ў выглядзе кола, таму Мэер расказаў гісторыю з дапамогай выціснутых на тоўстай паперы разнастайных канфігурацый колаў розных памераў, якія азначалі персанажаў, а кожную сцэну вылучаў перфарацыяй. У працы яму дапамагаў выкладчык чытання для сляпых Мікаэль, сам сляпы.

“Я ніколі не забуду той дзень, калі Мікаэль прачытаў гэты комікс, упершыню выпрабаваўшы сродак інфармацыі, якога да гэтага часу не існавала, — кажа Мэер. — У гэты дзень я зразумеў, што можна расказаць гісторыю без тэксту або гуку: яна напаўняецца жыццём дзякуючы ўяўленню сляпога чытача”.

Француз Луі Брайль (1809—1852) распрацаваў шрыфт для невідушчых, які выкарыстоўваецца ва ўсім свеце і носіць яго імя. На аснове тых жа прынцыпаў таленавіты музыка распрацаваў нотапіс і выкладаў музыку сляпым.