У Мінск славутасць сусветнага маштабу прыбыла адна і без аховы, а таму ахоўваць ўзялася рэдакцыя “ПрайдзіСвета”. Першай умовай заморскага госця было адгарадзіць яго ад цікаўных вачэй. Што стала прычынай — капрызы ўжо даволі пажылога чалавека (202 гады — гэта вам не жарт!), прыродная сціпласць або, наадварот, пагарда да публікі (мы пішам пра гэта так адкрыта ў спадзеве, што беларускую за тыя два дні, што Эдгар По прабавіў у Мінску, ён вывучыць не паспеў, а як карыстацца google translate, яму ніхто не патлумачыў), мы не ведаем. Але ўмову мы выканалі старанна. І хоць зазірнуць за чырвоныя фіранкі беларускія чытачы По парываліся не раз, мы смела адбілі тыя напады.
У астатнім Эдгар По быў проста душка — раздаваў аўтографы, дазваляў варажыць па сваіх творах, а пасля нават зайграў на фартэпіяна.
Бліжэй да ночы класік адбыў у невядомым кірунку. Ходзяць чуткі, што яго чакаюць на спірытычным сеансе ў родным Бостане, але пацвердзіць іх рэдакцыя не мае магчымасці.