№21: Знак прысутнасці

№21: Знак прысутнасці

Мы прысвячаем новы нумар “ПрайдзіСвета” феномену сувязі літаратуры і гомасэксуальнасці, альбо, кажучы мовай ХХІ стагоддзя, сувязі літаратуры і ЛГБТК. Ці застаецца літаратура літаратурай, калі адкрывае нам сусвет цялеснасці, сэксуальнасці, інтымнасці? Чаму беларуская літаратура моцная ў апісанні вайны і такая бездапаможная, стэрыльная ў апісанні цялеснасці і сэксуальнасці? Ці існуе беларуская ЛГБТК-літаратура? На гэтыя і іншыя пытанні можна будзе знайсці адказы ў нумары

Чытаць далей

Змест


Алок Вайд-Мэнан Вулічны гвалт Вершы Фрэнк О’Хара Трымаю воблака ў абдымках Вершы Пэт Паркер Так прагну з табой кахацца і словы замест гэтага пішу Вершы Ўолт Ўітмэн Як Адам на золку ўранні Вершы Эмі Лоўэл Калі б я здолела злавіць зялёны ліхтар светляка Вершы Сара ТысдэйлЭрына Верш Алфрэд Эдвард Хаўсмэн Больш не пытай: баюся, не змаўчу Вершы Гедрэ Казлаўскайтэ Размаўляць на забытых мовах Вершы Івар Сільдпачуццё што нешта не так Вершы Сімона дэ БавуарДругі пол Фрагмент кнігі Жан Както Белая кніга
Іда Ліндэ Мама забойцы Урывак з рамана Жорж Экгаўт Татуіроўка Апавяданне Уладзіслаў Гарбацкі Апошні ўраніст Эсэ
Крысціна Бандурына Something Special Вершы Карэкцыя перспектывы Апавяданне Надзя Гусакоўская не вставать рано утром, чтоб не упасть Вершы Уладзіслаў Гарбацкі Прыдарожныя макі Апавяданне Каровы ды мужыкі Апавяданне Дар’я Трайдэн Нямая Апавяданне Вампірызм Апавяданне Хвароба Апавяданне Дзмітрый Ермаловіч-Дашчынскі Небесный сеанс прерывается Вершы
“Вось так я пішу” Рэпрэзентацыя негетэранарматыўнай сэксуальнасці ў літаратуры Матэрыялы круглага стала
Вольга Гапеева Гульня ў гендар, або Чаму качкі размаўляюць на лавандавай мове Эсэ Альгерд Бахарэвіч “Зразумейце маю адзіноту”: “Дзёньнік” Вітальда Гамбровіча як досьлед уласнае сэксуальнасьці Эсэ Дар’я Трайдэн Бог і мілыя хлопчыкі: рэлігія і гомаэротыка ў творах Герарда Рэвэ Эсэ Кацярына Маціеўская Эфект Пігмаліёна Эсэ Ганна Янкута Гісторыя аднаго сына Эсэ Справа Роджэра Кейсмента Эсэ Літаратурнае жыццё бостанскага шлюбу Эсэ Уладзіслаў Гарбацкі Як беларусы ў 1928 годзе гей-шлюбам палохалі Эсэ Апошні enfant terrible ХХ стагодзьдзя Эсэ Жанчына, што кахала мужчынаў, якія кахалі мужчынаў Эсэ Уладзімір Валодзін Уголовное преследование гомосексуалов в СССР (1946-1991): цифры и дискурсы

У гэты дзень, 21 лістапада

  • 1694

    Нарадзіўся Вальтэр (фр. Voltaire, сапр. Франсуа-Мары Аруэ, памёр 30 траўня 1778), французскі пісьменнік і філосаф, адзін з найбуйнейшых асветнікаў ХVІІІ ст., паэт, празаік, сатырык, гісторык, публіцыст, заснавальнік вальтэр’янства. Перад смерцю Вальтэра яго пляменнік абат Міньё паклікаў да дзядзькі абата Гацье, спадзеючыся прымірыць Вальтэра з царквой. Калі святар прапанаваў вальнадумцу “адрачыся ад Сатаны і прыйсці да Госпада” Вальтэр адказаў: “Навошта перад смерцю здабываць новых ворагаў?”

  • 1790

    Памёр Караль Станіслаў Радзівіл, “Пане Каханку” (нар. 27 лютага 1734), сын пісьменніцы Францішкі Уршулі Радзівіл. Пра князя хадзіла нямала показак — так, паводле адной з іх, ён, захацеўшы летам пакатацца на санях, засыпаў нясвіжскі дзядзінец соллю. Князь зрабіўся правобразам стольніка Гарэшкі ў “Пане Тадэвушу” Міцкевіча, а таксама з’явіўся на старонках шэрагу твораў рамантычнае літаратуры (Г. Равускі, Ю. Крашэўскі, І. Ходзька).

  • 1811

    Памёр Генрых фон Кляйст (ням. Bernd Heinrich Wilhelm von Kleist, нар. 18 кастрычніка 1777), нямецкі пісьменнік-рамантык. Яго драматычны талент найбольш яскрава выявіўся ў камедыі “Разбіты збан”( Der zerbrochne Krug, 1808). Значнай часткай творчай спадчыны Кляйста з’яўляюцца навелы, з якіх асабліва выдзяляюцца “Міхаэль Кальхаас” (Michael Kohlhaas), “Маркіза д’О.” (Die Marquise von O.), “Землятрус у Чылі” (Das Erdbeben in Chili), “Святая Сесілія, альбо Магутнасць музыкі” (Die heilige Cäcilie oder die Gewalt der Musik). На творы Кляйста многія кампазітары пісалі музыку, яго драмы і навелы шматразова экранізаваліся. Кафка ў значнай ступені зазнаў уплыў яго твораў. Пісьменнік пакутаваў на меланхолію, меў навязлівую ідэю скончыць жыццё самагубствам, што не раз прапаноўваў сваёй жонцы. Урэшце ён пасябраваў з хворай на рак Генрыетай Фогель, з якой яны разам сышлі з жыцця, застрэліўшыся.

  • 1844

    Памёр Іван Крылоў (руск. Иван Крылов, нар. 13 лютага 1769), рускі паэт, байкапісец, перакладчык. Найбольшую славу яму прынеслі менавіта байкі, якіх Крылоў напісаў больш за 200 і якія выходзілі і перавыдаваліся вельмі вялікімі на той час накладамі. Калі Крылоў гуляў па Летнім садзе, моладзь жартавала: “Мабыць, дождж хутка — хмара ідзе”, — на што пісьменнік звычайна адказваў: “Я і чую, што жабы расквакаліся”.

  • 1866

    Нарадзіўся Сігб'ёрн Абстфелер (нарв. Sigbjørn Obstfelder, памёр 29 ліпеня 1900), нарвежскі празаік, драматург, паэт-мадэрніст. Яго першы зборнік “Вершы” (Digte, 1893) з'яўляецца адным з ранніх прыкладаў нарвежскай мадэрністычнай літаратуры. Творы Абстфелера часта называюць літаратурным аналагам карцін Эдварда Мунка.

  • 1876

    Нарадзіўся Улаў Дун (нарв. Olav Duun, памёр 13 верасня 1939), адзін з найбуйнейшых нарвежскіх пісьменнікаў ХХ стагоддзя. Пісаў на нюнорску. Аўтар псіхалагічных раманаў “Мар’яна” (1908), “Трое сяброў” (1914), “Харальд” (1915), “Чыстае сумленне” (1916), шасцітомнага цыклу “Жыхары Ювіка” (1918—1923).

  • 1963

    Нарадзіўся Нік Перумаў (рус. Ник Перумов), рускі пісьменнік-фантаст, адзін з пачынальнікаў рускага фэнтэзі. Шырокую вядомасць атрымаў пасля выдання эпапеі “Кола Цемры” (“Кольцо Тьмы”, 1993).