Поўнае знішчэнне
(Complete Destruction)
Дзень быў марозны.
Пахавалі котку,
а яе скрынку
ўзялі і спалілі
на заднім двары.
Блох, што ўніклі
зямлі і агню,
забіў холад.
Пейзаж з падзеннем Ікара
(Landscape with the Fall of Icarus )
Па версіі Брэйгеля
Ікар упаў
вясною
араў селянін свой
надзел
абуджанае хараство
трымцела й
іскрылася
ля
марскіх берагоў
усхваляваных
сабой
атуленых сонцам
што растапіла
воск крылаў
непрыкметны
ля берага
ўсплёск
быў незаўважаны
гэтак
тануў Ікар
Песня кахання
(A Love Song)
Што ж мне сказаць табе,
Калі спаткаемся?
Але
Ляжу і разважаю пра цябе.
Кахання фарбаю
Запэцканы сусвет.
Жоўты, жоўты, жоўты,
Уядаецца ў лістоту,
Шафранам
Размывае ўзнятае голле,
Упіваецца
Ў барвовую гладкасць неба.
Святла няма —
Адно густая мядовая кропля.
Яна перацякае з ліста на ліст,
З галіны на галіну,
Умешваецца ў колеры
Ўсяго сусвету.
Я адзін.
Цяжар кахання
Узняў мяне
Так высока,
Што ілбом я грукаю ў неба.
Глянь на мяне!
З маіх валасоў струменіць нектар —
Шпакі нясуць яго
На чорных крылах.
Глянь, нарэшце
Рукі мае і далоні
Ляжаць спакойна.
Адкуль мне ведаць,
Што некалі зноў я буду кахаць цябе,
Як кахаю цяпер?
Проста так
(This Is Just To Say)
я з’еў
тыя слівы
што былі
ў лядоўні
ты іх
я думаю
берагла
на сняданак
прабач мне
яны чароўныя
такія салодкія
і такія халодныя
Час-вешальнік
(Time the Hangman)
Бедны старэча Абнэр, стары сівы негр!
Памятаю, ты быў такі дужы,
што з вяроўкай на шыі вешаўся
на Холістэравым гумне, каб выкрыць
цыркавое махлярства — і не забіўся.
Цяпер ты твар абхапіў рукамі, і локці
паклаў на калені, і змоўк, зломлены.
Удовін лямант па вясне
(The Widow's Lament in Springtime)
Гора — мой сад,
дзе новыя травы
палаюць, як палалі
раней, але не
тым халодным агнём,
што паланіў мяне сёлета.
Трыццаць пяць гадоў
пражыла я з мужам.
Сёння сліва збялела
тысячай кветак.
Тысячы кветак
абсыпалі голле вішняў,
жоўтым ці чырвоным
пафарбавалі кусты,
але гора ў маім сэрцы
за іх мацней, бо хоць
уцехай былі яны мне
некалі, цяпер я іх бачу,
забываю і сыходжу.
Сёння мой сын расказаў,
што на лузе, ля краю
густых лясоў, наводдаль
ён бачыў
у белай квецені дрэвы.
І думаю я, што хацела б
прыйсці туды,
і ўпасці ў тую квецень,
і патануць у багне побач з ёй.
пераклад з ангельскай — Юля Цімафеева
