№21: Знак прысутнасці

№21: Знак прысутнасці

Мы прысвячаем новы нумар “ПрайдзіСвета” феномену сувязі літаратуры і гомасэксуальнасці, альбо, кажучы мовай ХХІ стагоддзя, сувязі літаратуры і ЛГБТК. Ці застаецца літаратура літаратурай, калі адкрывае нам сусвет цялеснасці, сэксуальнасці, інтымнасці? Чаму беларуская літаратура моцная ў апісанні вайны і такая бездапаможная, стэрыльная ў апісанні цялеснасці і сэксуальнасці? Ці існуе беларуская ЛГБТК-літаратура? На гэтыя і іншыя пытанні можна будзе знайсці адказы ў нумары

Чытаць далей

Ізі Харык

Вітанні праз моры

Вершы

Пераклад з ідыша Ганна Янкута

У шэрым змроку...

(אָוונט פאביקע)


У шэрым змроку дзень растаў,
у шэрым змроку гаснуць вочы.
Маё юнацтва — звон актаў,
маё юнацтва чэзне ў ночы,
бы колас, што з зямлі паўстаў,
каб у зямлі заснуць аднойчы.

Мой курс пракладзены здаўна,
я з карабля сачу прасторы:
няма ні берагу, ні дна,
і я вітанні шлю праз моры
у далеч, дзе смугі сцяна,
на сум па чалавеку хворы.



Ноч у Бірабіджане

(א נאכט אין ביראָבידזשאן)


1

У імгле жамчужнай мой Далёкі Ўсход
працінае сэрца сумам навылёт.

Бляск амаль балючы, ясна ў галаве,
і ў вачах туманам белы снег плыве.

Я заплюшчу вочы, каб не абамлець,
мой Усход паўстане, белы, як мядзведзь.

Будзе нюхаць неба і кранаць зямлю,
я расплюшчу вочы і яго злаўлю.

Ды няма мядзведзя ў воблаку густым,
над маім Усходам — толькі снежны дым.

Над маім Усходам толькі снег плыве.
Бляск амаль балючы, ясна ў галаве.



У нашым садзе...

(צו אונדז אין סאָד)


У нашым садзе не сустрэць нікога,
каго завабяць прывіды нуды,
каго заманіць ціша і знямога —
у нашым садзе зелені аблога,
а ў зелені хаваюцца плады.

Шуміць тут вецер, і жывыя сокі,
і дрэвы, што на радасць прараслі.
Што ні камель — то вымахаў высокі,
і што ні крона — то ўрасла ў аблокі,
і погляды губляюцца ў галлі.

І дзікі сад дзівосна прамяніцца,
яго не падразалі ўжо гады.
Тут водары смалы і навальніцы,
і трэск кары, і кропелькі жывіцы,
і важкія саспелыя плады.



Спявала ноч...

(עס איז די נאכט הייַנט צארט)


Спявала ноч пяшчотнаю гітарай,
мая самота — ночы пераліў,
ні клопат не цвяліў,
ні смутак не паліў —
сінела ноч, зрабіўшыся гітарай,
гучаў яе пяшчотны пераліў.

І ад зямных палёў да ціхіх зораў
дрыготка ўзносіўся за зыкам зык,
і прамяністы ліўся красавік,
і прагавіта вёў я гукам лік.
Вясна квітнела ў трапятанні зораў,
душа мая лілася ў красавік.

Паветра саладзела, і вясной
цяплом густым сагрэлася зямля.
Зрабіўся я шчаслівым спакваля,
прыняўшы цішыню майго жылля,
імкнуў у даль, захоплены вясной,
і любай мне была мая зямля.

 

пераклад з ідышаГанна Янкута

 

Каментар

Да верша “Ноч у Бірабіджане”

Бірабіджан — адміністрацыйны цэнтр Габрэйскай аўтаномнай вобласці, што ўваходзіць у склад Далёкаўсходняй федэральнай акругі Расійскай Федэрацыі. Вобласць ляжыць на мяжы з Кітаем.


Пераклад з ідыша – Ганна Янкута © 2011

Чытайце таксама

Фрэнк О’Хара

Фрэнк О’Хара

Амерыканскі празаік, паэт і мастацкі крытык.

Імануэль Вайсглас

Імануэль Вайсглас

Нямецкамоўны пісьменнік і перакладчык габрэйскага паходжання

Інгеборг Бахман

Інгеборг Бахман

Аўстрыйская пісьменніца, паэт, лаўрэатка мноства прэмій

Эльфрыдэ Елінэк

Эльфрыдэ Елінэк

Аўстрыйская пісьменніца, паэтка, эсэістка, драматург, літаратурны крытык. Лаўрэатка Нобелеўскай прэміі па літаратуры (2004).

5728