Польскі паэт, празаік, драматург і перакладчык.
Нарадзіўся 9 кастрычніка 1921 у мястэчку Радомска непадалёк ад Лодзі ў сям’і Уладыслава і Стэфаніі Ружэвічаў. Маці паэта (дзявочае прозвішча — Гельбард) была навернутай у каталіцтва габрэйкай. Бацька-паляк служыў судовым пісарам. Тадэвуш быў другім сынам у сям’і. Старэйшы брат паэта, Януш, зрабіўся паэтам, а малодшы, Станіслаў, — кінарэжысёрам і сцэнарыстам.
Першыя вершы Тадэвуша былі надрукаваныя ў 1938 годзе. У часы Другой сусветнай вайны разам з братам Янушам паэт браў удзел у партызанскім руху ў складзе Арміі Краёвай, за гэта брат быў забіты гестапа ў 1944 годзе. У той жа год падпольна выйшла першая паэтычная кніга Ружэвіча “Лясное рэха” (Echa leśne).
Па заканчэнні вайны Тадэвуш паступае ў Ягелонскі ўніверсітэт у Кракаве, дзе вывучае гісторыю мастацтваў, але навучання не заканчвае. У 1945—1946 ён рэзка адыходзіць “ад сябе ўчарашняга”, ад усіх палітычных ілюзій, звязаных з даваеннай Польшчай. Досвед Другой сусветнай вайны пакідае глыбокі след у яго творах як тэма крызісу камунікацыі.
У 1947 годзе з’яўляецца паэтычны зборнік “Неспакой” (Niepokój), у які ўключаны верш “Ацалелы” (Ocalony).
У 1960 годзе Тадэвуш Ружэвіч дэбютуе як драматург з п’есай “Картатэка”, на гэты момант ён ужо шырокавядомы паэт, аўтар дванаццаці вершаваных зборнікаў.
У сувязі з літаратурнай дзейнасцю ў 1968 годзе паэт і драматург перабіраецца ва Уроцлаў, дзе пражыве да самай смерці.
Тадэвуш Ружэвіч — аўтар больш чым пяцідзесяці кніг паэзіі і прозы, амаль дваццаці п’есаў, лаўрэат шматлікіх польскіх і міжнародных прэміяў у галіне літаратуры і культуры.
У 2003 годзе ў Польшчы пачаў выходзіць шматтомны збор твораў Ружэвіча.
Памёр паэт і драматург 24 красавіка 2014 ва Уроцлаве.
