Амерыканскі празаік Фрэнсіс Брэт Гарт нарадзіўся 25 жніўня 1836 у гарадку Олбані (штат Нью-Ёрк), дзе яго бацька выкладаў у каледжы грэцкую мову. Пасля раняй смерці бацькі будучаму пісьменніку давялося самастойна зарабляць на жыццё, і ў 1854 годзе, хутка пасля пачатку “залатой ліхаманкі”, ён перабраўся ў Каліфорнію, дзе паспрабаваў сябе ў мностве прафесіяў.

Свае першыя апавяданні Фрэнсіс Брэт Гарт выдаў у 1856 годзе ў часопісе The Californian, які сам рэдагаваў. Пазней выдаваў часопіс The Overland Monthly (1868—1871), першы значны часопіс заходніх штатаў Амерыкі. У 1870-я гады зрабіўся вядомым пісьменнікам і жыў у Нью-Ёрку, пасля — часткова з матэрыяльных прычынаў, часткова праз канфлікт з амерыканскім грамадствам, выкліканым яго цвёрдай грамадзянскай пазіцыяй, — пераехаў у Еўропу: быў амерыканскім консулам у прускім горадзе Крэфельд, потым у Глазга. Рэшту жыцця правёў у Англіі. Памёр 5 траўня 1902.

Фрэнсіс Брэт Гарт напісаў раман “Гэбрыэл Конрай” (Gabriel Conroy), шэраг аповесцяў, сярод якіх найбольш вядомая яго позняя трылогія “Стэпавы знайда”, “Сюзі” і “Кларэнс” (дзеянне адбываецца падчас амерыканскай Вайны за незалежнасць), вершы, папулярныя ў свой час пародыі (на Дыкенса, Шарлоту Бронтэ, Віктора Гюго, Артура Конана Дойла — напрыклад, апавяданне “Скрадзены партсігар”, якое Элеры Куін называў найлепшай пародыяй на Шэрлака Холмса) і п’есу ў суаўтарстве з Маркам Твэнам. Але найбольшую папулярнасць яму прынеслі апавяданні пра жыхароў Дзікага Захаду.