Нарадзіўся на поўдні Італіі ў сям'і вольнаадпушчаніка, атрымаў добрую адукацыю. Юнаком удзельнічаў у грамадзянскай вайне на баку прыхільнікаў рэспублікі, быў афіцэрам у войску Брута. Пасля разгрому ў бітве пры Філіпах уратаваўся, паводле ўласнага вершаванага прызнання, уцёкамі. Пасля абвешчанай Актавіянам амністыі вярнуўся ў Італію, аднак зямля ягонага бацькі была сканфіскаваная.
У Рыме Гарацый зарабляў на жыццё чыноўніцкаю службаю, тады ж пачаў пісаць свае першыя кнігі вершаў, “Сатыры” і “Эподы”. Маладога паэта заўважыў крыху старэйшы Вергілій. Ён прадставіў Гарацыя свайму патрону Гаю Мецэнату, паплечніку Актавіяна і аматару мастацтваў. Дзякуючы апецы Мецэната Гарацый змог пакінуць службу і прысвяціць час паэзіі. Паступова ён наблізіўся і да Актавіяна, на просьбу якога дапісаў да трох кніг одаў чацвертую і які нават прапаноўваў зрабіць Гарацыя сваім асабістым сакратаром, ад чаго паэт, што праўда, адмовіўся.
