Першы раман Гюле “Вайзэр Давідэк” (Weiser Dawidek, 1987) адразу зрабіўся папулярным і чытаным не толькі ў краіне, але і за яе межамі. Падзеі твора адбываюцца ў 1957 годзе і ў сучаснасці і звязаныя з таямнічым знікненнем трынаццацігадовага габрэйскага хлопчыка Давідка, які ў вачах прыяцеляў быў кімсьці накшталт чараўніка і месіі. У 2000 г. раман быў экранізаваны польскім рэжысёрам В. Марчэўскім.
Далей з’явіліся кнігі “Апавяданні падчас пярэбараў” (Opowiadania na czas Przeprowadzki, 1991), “Вершы” (Wiersze, 1994), “Першае каханне і іншыя апавяданні” (Pierwsza miłość i inne opowiadania, 1994), “Мерсэдэс-Бэнц. З лістоў да Грабала” (Mercedes Benz. Z listów do Hrabala, 2001). У 2004 годзе выходзіць раман “Кастарп” (Castorp), які паўстаў з аднаго радка “Чарадзейнай гары” Томаса Мана, дзе Ганс Кастарп згадвае “чатыры семестры навучання ў Гданьскай Палітэхніцы”. Апошнія творы аўтара – раман “Таемная вячэра” (Ostatnia Wieczerza, 2007) і сборнік апавяданняў “Аповесці халоднага мора” (Opowieści chłodnego morza, 2008).
Большая частка твораў Паўла Гюле прысвечаная роднаму Гданьску і ваколіцам, згадкам дзяцінства і пошукам духоўных каранёў. Прычым сталае выкарыстанне біяграфічных элементаў у яго творчасці не варта блытаць з аўтабіяграфічнай прозай. Таксама ў тэкстах вялікую ролю грае дыялог з літаратурнымі папярэднікамі (Гюнтэр Грас, Томас Ман, Бруна Шульц, Багуміл Грабал).
Творы Паўла Гюле перакладзеныя на ангельскую, беларускую, гішпанскую, італьянскую, рускую, фінскую, французскую, шведскую і іншыя мовы і адзначаныя шматлікімі літаратурнымі ўзнагародамі.
Калі Паўла Гюле пытаюць, якую музыку і кнігі ён узяў бы з сабою на бязлюдную выспу, ён адказвае: Баха, “Пінк Флойд”, “Атлас неба”, “Чарадзейную гару” Т. Мана, апавяданні І. Буніна, вершы Р. М. Рыльке і Ю. Чаховіча.
