Учора я нібыта трапіла ў літаратурны салон, дзе гучала французская мова з вуснаў студэнтаў рамана-германскага аддзялення БДУ Марыі Касьпяровіч, Насці Лук’янавай, Мікіты Сідарэнкі, Уладзіміра Галака і літаратара Паўла Анціпава.

Мне падаецца, што вывучэнне французскай мовы робіць людзей выкшталцонымі і надзвычай прыгожымі. На імправізаваную сцэну выходзілі пекныя паненкі і гарныя хлопцы, чыталі вершы французскіх “выклятых” паэтаў Жэрара дэ Нэрваля, Шарля Бадлера і Арцюра Рэмбо. І хоць я не разумела ні слова, французская мова гучала так мілагучна і сэксуальна (балазе з беларускіх перакладаў высвятлялася, што змест вершаў напраўду эратычны), што я ў каторы раз пашкадавала, што з гэтай мовай мы незнаёмкі. Падаецца, такія вечарыны – гэта добрая нагода пазнаёміцца.

Цягам вечарыны Хадановіч па-майстэрску ўводзіў публіку ў кантэкст французскай паэзіі, перасыпаючы вершы дасціпнымі заўвагамі, а таксама біяграфічнымі і літаратуразнаўчымі каментарамі.



Андрэй Хадановіч нават склаў віктарыну па тэме. А я, вымавіўшы адно вельмі непрыстойнае слова ў адказ на пытанне, як гучыць назва верша Бадлера “Une charogne” па-беларуску, атрымала чырвоную торбу. Іншым эрудытам таксама дасталіся падарункі ад кампаніі “Будзьма беларусамі”.



У салон завіталі таксама вядомыя перакладчыкі Лявон Баршчэўскі і Зміцер Колас, а Зміцер Колас нават пачытаў “П’яны карабель” Рэмбо па-французску.



Пасля “Хворай музы” французскіх паэтаў наступіў час “Прадажнай музы” Андрэя Хадановіча. На вечарыне можна было набыць новую кнігу паэта “Несіметрычныя сны” з аўтографам аўтара. А адна фанатка нават падарыла Хадановічу букет ружаў.



Таксама пра тое, як прайшла імпрэза, чытайце на Радыё Рацыя.