№21: Знак прысутнасці

№21: Знак прысутнасці

Мы прысвячаем новы нумар “ПрайдзіСвета” феномену сувязі літаратуры і гомасэксуальнасці, альбо, кажучы мовай ХХІ стагоддзя, сувязі літаратуры і ЛГБТК. Ці застаецца літаратура літаратурай, калі адкрывае нам сусвет цялеснасці, сэксуальнасці, інтымнасці? Чаму беларуская літаратура моцная ў апісанні вайны і такая бездапаможная, стэрыльная ў апісанні цялеснасці і сэксуальнасці? Ці існуе беларуская ЛГБТК-літаратура? На гэтыя і іншыя пытанні можна будзе знайсці адказы ў нумары

Чытаць далей

Вецер з Балкан: прэзентацыя кнігі Міленкі Ергавіча

9 лістапада 2012

Вецер з Балкан: прэзентацыя кнігі Міленкі Ергавіча
“Іншала, Мадона, іншала” — гэта зборнік апавяданняў, у якіх мяшаюцца Захад і Усход, учора і сёння, хрысціяне і мусульмане, Асманская і Габсбургская імперыі, старая і новая Югаславія, харваты, баснійцы, сербы, чорныя, белыя… Адзінай канстантай застаецца Боснія. Гэтая кніга напісана не словамі, а тугою і любоўю.

На прэзентацыю паўднёва-заходнім ветрам занясе перакладчыка кнігі Сяргея Шупу, заходнім — пісьменніка Альгерда Бахарэвіча, а вятры тутэйшыя прывядуць літаратуразнаўцу Івана Чароту.

Кацярына Ваданосава і гурт “Alta Mente” выявяць шматгалоссе Балканаў у песнях, некаторыя з якіх і леглі ў аснову кнігі Міленкі Ергавіча.

Вядучая – Юля Цімафеева

Пачатак а 19-й. Уваход вольны.

Пра аўтара


Сяргей Шупа і Міленка Ергавіч

Пісьменнік і публіцыст Міленка Ергавіч лічыцца на сёння адным з найлепшых баснійска-харвацкіх пісьменнікаў. Ён нарадзіўся ў 1966 годзе ў Сараеве. Пачынаў як паэт, і яго дэбютны зборнік паэзіі быў не толькі заўважаны публікай, але і адзначаны некалькімі літаратурнымі прэміямі. Яго першы зборнік апавяданняў пра жыццё падчас вайны ў Босніі “Сараеўскае Мальбара” (1994) прынёс яму сусветную славу. Гэта кніга ў перакладзе Сяргея Шупы друкавалася ў “балканскім” нумары часопіса “ARCHE”. Творы Міленкі Ергавіча перакладзены на больш чым 20 моваў свету.

Аўтар пра кнігу

Усе апавяданні ў гэтай кнізе ўзніклі на аснове народных песень з Босніі або Далмацыі, якія я слухаў або проста чуў мімаходзь і пад якія я рос, сталеў, жыў. <...>

Бальшыня як лірычных, так і эпічных баснійскіх і далмацкіх песень маюць апавядальны характар. У іх або экспліцытна расказваецца нейкая гісторыя, або пра тую гісторыю можна здагадвацца. Я шмат гадоў уяўляў сабе, якая гісторыя, якое вялікае здарэнне, прыватныя чалавечыя пакуты, які лёс або які важны момант у жыцці чалавека стаіць за кожнай асобнай песняй.

Гэтым я займаўся з дзяцінства. Так я і слухаў песні, уяўляючы, што ў іх адбываецца, якая гісторыя, або з якой гісторыі яны нарадзіліся.

Гэтая кніга — спроба ў дарослым веку напісаць пра тое, што не давала мне спакою яшчэ ў дзяцінстве.

Чытайце таксама

626