Кожную электронную копію адной і той жа кнігі прапануецца зрабіць унікальнай, дадаўшы ў яе так званыя “тэкставыя вадзяныя знакі”. Калі копія кнігі з'явіцца ў агульным доступе, па гэтых знаках можна будзе адсачыць, хто менавіта з тых, хто набыў кнігу, выклаў яе ў інтэрнэт.

Да “тэкставых вадзяных знакаў” распрацоўшчыкі методыкі адносяць, у прыватнасці, змену парадку словаў у сказе, іншую разбіўку на абзацы, змену пунктуацыі і замену словаў іх сінонімамі. Напрыклад, слова unsympathetic можа быць замененае на not sympathetic; абодва словы азначаюць “чэрствы” альбо “не здольны да спагады”.

“Тэкставыя вадзяныя знакі” дазваляюць абараніць кнігу ад капіявання, не “прывязваючы” яе да акаўнта карыстальніка і не забараняючы яе перанос з адной прылады на іншую (напрыклад, з “чыталкі” на планшэт), заяўляюць аўтары праекту.

Акрамя неабходнасці праўкі аўтарскага тэксту праект мае і іншыя недахопы. Па-першае, “вадзяныя знакі” мяркуецца ўносіць аўтаматычна, што не выключае памылак. Па-другое, “пірат” перад размяшчэннем кнігі ў інтэрнэце можа дадаць у тэкст уласныя “знакі”. Гэта зробіць адсочванне цяжкім або наогул немагчымым.

Ініцыятыва была прапанаваная ў межах праекту SiDiM (Sichere Dokumente durch individuelle Markierung, “Абарона дакументаў з дапамогай індывідуальных пазнак”). Праект фінансуецца ўрадам Германіі і займеў падтрымку нямецкай Асацыяцыі выдаўцоў і кнігагандляроў.