Дзіцячая кніга расійскамоўнай беларускі выйшла па-ўкраінску
3 сакавіка 2010

Уся праблема ў тым, каб палічыць, колькі патрэбна люстэркаў, каб у іх адлюстравалася ўся Беларусь — тая, якую мы ведаем, і тая, пра якую здагадваемся хіба што ў рэдкія хвіліны прасвятлення. І нават палічыць гэтыя люстэркі прасцей, чым уціснуць іх у адзін аўтапартрэт, бо і палатно не гумовае, і люстэркі трапляюцца вельмі нестандартных формаў і памераў.
І ўсё ж… колькі трэба люстэркаў? Адно для польскамоўных рамантыкаў, другое для габрэяў, што аддавалі перавагу іўрыту і ідышу, трэцяе для татараў з іх кітабамі, чацвертае для раззлаваных маладых людзей, у якіх адна трасянка ў галаве, пятае для ўсіх гэтых дзіўных пісьменнікаў, якім мала адной мовы, і яны пачынаюць пісаць на іншай. А колькі тых, каго не адразу прызнаеш сваімі, а калі і прызнаеш, дык яны самі пачнуць адмаўляцца! І ў кожным люстэрку — свой адбітак, і ўзаемна адлюстроўваючыся, гэтыя адбіткі ствараюць фантасмагарычную карціну, на якой польскае ўжо нельга адрозніць ад габрэйскага, а рускае зліваецца з беларускім у параксізме моватворчасці і ўзаемнага прыцягнення.