Як піша The Independent, нямецкія літаратуразнаўцы ўжо пачалі вывучаць архіў, які, як лічыцца, уключае мноства неапублікаваных рукапісаў Кафкі, а таксама яго лісты, малюнкі і паштоўкі.

Спецыялісты не выключаюць, што сярод папераў, напісаных больш за 80 гадоў таму, ёсць унікальныя рукапісы, са зместам якіх ніхто раней не знаёміўся.

Як піша The Guardian, швейцарскія сейфы з паперамі Кафкі адкрылі па пастанове ізраільскага суда. Тыдзень таму ён таксама пастанавіў адкрыць банкаўскія ячэйкі ў Тэль-Авіве, дзе захоўвалася другая частка архіва пісьменніка.

Паведамляецца таксама, што падчас адкрыцця архіва, што захоўваўся ў Цюрыху з 1956 году, прысутнічалі юрысты, прадстаўнікі Нямецкага літаратурнага архіва і Нацыянальнай бібліятэкі Ізраілю, а таксама сёстры Ева і Рут Хофэ (другую сястру ў СМІ часам называюць Руці Віслер), якія таксама прэтэндуюць на рукапісы Кафкі.

Судовыя працэсы вакол архіва пісьменніка, які памёр у 1924 годзе, звязаныя з тым, што да гэтага часу незразумела, хто законны ўладальнік гэтых папераў.

Як вядома, Кафка пакінуў свае рукапісы сябру і паверніку Максу Броду і сваёй каханай Доры Дыямант і даў наказ спаліць усе паперы. Дыямант сапраўды знішчыла частку папераў, а лісты і нататнікі, якія жанчына вырашыла ўсё ж захаваць, зніклі пасля ператрусу, праведзенага ў яе берлінскай кватэры гестапаўцамі ў пачатку 1930-х гадоў.

Брод жа нічога не спальваў. Ён надрукаваў шэраг твораў Кафкі, якія не былі выдадзеныя пры жыцці пісьменніка, і працягваў захоўваць яго рукапісы. У 1939 годзе Брод з архівам збег з Еўропы ў Палестыну, а ў 1956-м схаваў спадчыну Кафкі ў адным са швейцарскіх банкаў. Пасля частку гэтага архіва Брод аддаў бібліятэцы Оксфардскага ўніверсітэта.

Пры гэтым некаторыя рукапісы Кафкі захоўваліся і ў кватэры Брода ў Тэль-Авіве. Гэтая частка архіва пасля смерці ўладальніка ў 1968 годзе перайшла да яго сакратаркі і, магчыма, каханкі Эстэр Хофэ. Вядома, што некаторыя паперы жанчына прадала (у прыватнасці, рукапіс "Працэсу", які пасля адышоў да адной з нямецкіх бібліятэк), а нешта змясціла на захоўванне ў банкі. Пэўную частку архіва Хофэ захоўвала ў сябе дома ў Тэль-Авіве.

Пасля смерці жанчыны ў 2008 годзе рукапісы, якія належалі ёй, перайшлі ў рукі яе дачок, Евы і Рут. У наступныя два гады Нацыянальная бібліятэка Ізраілю праз суд дамагалася таго, каб сёстры адкрылі архіў. У якасці аргументу спецыялісты прыводзілі тую акалічнасць, што старыя рукапісы, хутчэй за ўсё, захоўваюцца ў непрыдатных умовах, і гэта адбіваецца на іх стане.

Акрамя таго, існуе ліст Брода, у якім ён піша, што завяшчаў архіў Нацыянальнай бібліятэцы. Спецыялісты не выключаюць, што тэстамент Брода можа знаходзіцца сярод папераў, якія сёстры Хофэ адмаўляліся апублікаваць.