Дыскусія пра сэнс і бессэнсоўнасць перакладу — у галерэі “Ў”
7 лютага 2012
Катарына Раабэ — глыбокі знаўца ўсходнееўрапейскай літаратуры ад Будапешта да Пецярбурга. Яна спрычынілася да таго, што пісьменнікі Юры Андруховіч, Анджэй Стасюк і многія іншыя знайшлі вялікае кола чытачоў у Германіі.
Фонды падтрымкі культуры часта сцвярджаюць, што пераклад — гэта культурны абмен. Аднак наколькі магчымы і наколькі мае сэнс пераклад з адной мовы на іншую? Ці можна перакласці нейкі тэкст у прынцыпе? З якімі кнігамі і тэкстамі з Беларусі хацелі б пазнаёміцца чытачы ў Германіі?
Рэдкім прыкладам з’яўляецца Артур Клінаў: нямецкае выданне яго кнігі “Мінск — горад Сонца” выйшла ў выдавецтве Suhrkamp Verlag і нават папярэднічала беларускаму выданню. Вольга Гапеева і Марыя Мартысевіч спалучаюць уласную творчасць з перакладчыцкай дзейнасцю. Яны даюць новае жыццё замежным творам на беларускай мове, але таксама радуюцца перакладам на іншыя мовы сваіх уласных твораў.
З такіх розных перспектываў падыдуць удзельнікі дыскусіі да яе асноўнага пытання: “Літаратура без межаў? Пра сэнс і бессэнсоўнасць літаратурнага перакладу”.