№21: Знак прысутнасці

№21: Знак прысутнасці

Мы прысвячаем новы нумар “ПрайдзіСвета” феномену сувязі літаратуры і гомасэксуальнасці, альбо, кажучы мовай ХХІ стагоддзя, сувязі літаратуры і ЛГБТК. Ці застаецца літаратура літаратурай, калі адкрывае нам сусвет цялеснасці, сэксуальнасці, інтымнасці? Чаму беларуская літаратура моцная ў апісанні вайны і такая бездапаможная, стэрыльная ў апісанні цялеснасці і сэксуальнасці? Ці існуе беларуская ЛГБТК-літаратура? На гэтыя і іншыя пытанні можна будзе знайсці адказы ў нумары

Чытаць далей

Змест


Алок Вайд-Мэнан Вулічны гвалт Вершы Фрэнк О’Хара Трымаю воблака ў абдымках Вершы Пэт Паркер Так прагну з табой кахацца і словы замест гэтага пішу Вершы Ўолт Ўітмэн Як Адам на золку ўранні Вершы Эмі Лоўэл Калі б я здолела злавіць зялёны ліхтар светляка Вершы Сара ТысдэйлЭрына Верш Алфрэд Эдвард Хаўсмэн Больш не пытай: баюся, не змаўчу Вершы Гедрэ Казлаўскайтэ Размаўляць на забытых мовах Вершы Івар Сільдпачуццё што нешта не так Вершы Сімона дэ БавуарДругі пол Фрагмент кнігі Жан Както Белая кніга
Іда Ліндэ Мама забойцы Урывак з рамана Жорж Экгаўт Татуіроўка Апавяданне Уладзіслаў Гарбацкі Апошні ўраніст Эсэ
Крысціна Бандурына Something Special Вершы Карэкцыя перспектывы Апавяданне Надзя Гусакоўская не вставать рано утром, чтоб не упасть Вершы Уладзіслаў Гарбацкі Прыдарожныя макі Апавяданне Каровы ды мужыкі Апавяданне Дар’я Трайдэн Нямая Апавяданне Вампірызм Апавяданне Хвароба Апавяданне Дзмітрый Ермаловіч-Дашчынскі Небесный сеанс прерывается Вершы
“Вось так я пішу” Рэпрэзентацыя негетэранарматыўнай сэксуальнасці ў літаратуры Матэрыялы круглага стала
Вольга Гапеева Гульня ў гендар, або Чаму качкі размаўляюць на лавандавай мове Эсэ Альгерд Бахарэвіч “Зразумейце маю адзіноту”: “Дзёньнік” Вітальда Гамбровіча як досьлед уласнае сэксуальнасьці Эсэ Дар’я Трайдэн Бог і мілыя хлопчыкі: рэлігія і гомаэротыка ў творах Герарда Рэвэ Эсэ Кацярына Маціеўская Эфект Пігмаліёна Эсэ Ганна Янкута Гісторыя аднаго сына Эсэ Справа Роджэра Кейсмента Эсэ Літаратурнае жыццё бостанскага шлюбу Эсэ Уладзіслаў Гарбацкі Як беларусы ў 1928 годзе гей-шлюбам палохалі Эсэ Апошні enfant terrible ХХ стагодзьдзя Эсэ Жанчына, што кахала мужчынаў, якія кахалі мужчынаў Эсэ Уладзімір Валодзін Уголовное преследование гомосексуалов в СССР (1946-1991): цифры и дискурсы

У гэты дзень, 12 сакавіка

  • 1851

    Памёр Ян Баршчэўскі (нар. 1794, па іншых звестках – 1790 або 1796), беларускі і польскі пісьменнік, выдавец, адзін з пачынальнікаў новай беларускай літаратуры. Пісаў па-польску. У 1844 – 1846 выдаў свой галоўны твор – празаічны зборнік “Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях” (Szlachcic Zawalnia, czyli Białoruś w fantastycznych opowiadaniach), які на беларускую мову пераклаў Мікола Хаўстовіч. Кампазіцыйна “Шляхціц Завальня” складаецца з 38 частак: апавяданняў-прыпавесцяў, устаўных навелаў, лірычных адступленняў і ўспамінаў, звязаных паміж сабой асобай слухача і каментатара апавяданняў шляхціца Завальні.

  • 1863

    Нарадзіўся Габрыэле д’Анунцыё (іт. Gabriele d'Annunzio, сапр. Гаэтана Рапаньета, памёр 1 сакавіка 1938), італьянскі паэт, празаік, драматург і палітычны дзеяч. У сваіх раманах, вершах і драмах д’Анунцыё выяўляў дух рамантызму, гераізму, эпікурэйства, эратызму, патрыятызму. Паўплываў на рускіх акмеістаў. Да пачатку Першай сусветнай вайны ён быў найбольш вядомым і папулярным італьянскім пісьменнікам. З 1919 году пачаў падтрымліваць Мусаліні. Д’Анунцыё вітаў ваенныя акцыі італьянскага фашызму, славіў яго каланіяльныя захопы (зборнікі артыкулаў і выступленняў “Трымаю цябе, Афрыка”, 1936), хаця ў 1921 – 1922 гг. ён і спрабаваў стварыць свой цэнтр палітычнай сілы, які канкураваў бы з фашысцкім. За фашызмам у 1924 атрымаў тытул князя, у 1937 узначаліў Каралеўскую акадэмію навук. Памёр ад апакалептычнага ўдару, і рэжым Мусаліні зладзіў яму шыкоўнае пахаванне.

  • 1922

    Нарадзіўся Джэк Керуак (анг. Jack Kerouac, сапр. Жан Луі Лебры дэ Керуак; памёр 21 кастрычніка 1969), амерыканскі паэт і празаік, адзін з галоўных прадстаўнікоў біт-пакалення, якога называлі “каралём бітнікаў” і “бацькам хіпі”. Самыя вядомыя яго раманы – “На дарозе” (On the Road, 1957) і “Бадзягі Дхармы” (The Darma Burns, 1958).

  • 1925

    Памёр Аркадзь Аверчанка (руск. Аркадий Аверченко, нар. 27 сакавіка 1881), рускі пісьменнік-сатырык, тэатральны крытык. Пачатковай адукацыі не атрымаў, працаваць пачаў у 15 гадоў. У 1906 – 1907 гг. ён рэдагуе сатырычныя часопісы “Штык” і “Меч”, адкуль яго неўзабаве звальняюць з фармулёўкай “Вы добры чалавек, але ні да халеры не здатны”. У 1908 годзе Аверчанка робіцца спачатку сакратаром пецярбургскага гумарыстычнага часопіса “Стрекоза” (пазней перайменаванага ў “Сатирикон”), а потым і яго рэдактарам. Пасля рэвалюцыі 1917-га выехаў у Канстанцінопаль, потым у Парыж. Сафію, Бялград і ўрэшце ў Прагу, дзе ў 1925 г. памёр і быў пахаваны на Альшанскіх могілках.