№21: Знак прысутнасці

№21: Знак прысутнасці

Мы прысвячаем новы нумар “ПрайдзіСвета” феномену сувязі літаратуры і гомасэксуальнасці, альбо, кажучы мовай ХХІ стагоддзя, сувязі літаратуры і ЛГБТК. Ці застаецца літаратура літаратурай, калі адкрывае нам сусвет цялеснасці, сэксуальнасці, інтымнасці? Чаму беларуская літаратура моцная ў апісанні вайны і такая бездапаможная, стэрыльная ў апісанні цялеснасці і сэксуальнасці? Ці існуе беларуская ЛГБТК-літаратура? На гэтыя і іншыя пытанні можна будзе знайсці адказы ў нумары

Чытаць далей

Змест


Алок Вайд-Мэнан Вулічны гвалт Вершы Фрэнк О’Хара Трымаю воблака ў абдымках Вершы Пэт Паркер Так прагну з табой кахацца і словы замест гэтага пішу Вершы Ўолт Ўітмэн Як Адам на золку ўранні Вершы Эмі Лоўэл Калі б я здолела злавіць зялёны ліхтар светляка Вершы Сара ТысдэйлЭрына Верш Алфрэд Эдвард Хаўсмэн Больш не пытай: баюся, не змаўчу Вершы Гедрэ Казлаўскайтэ Размаўляць на забытых мовах Вершы Івар Сільдпачуццё што нешта не так Вершы Сімона дэ БавуарДругі пол Фрагмент кнігі Жан Както Белая кніга
Іда Ліндэ Мама забойцы Урывак з рамана Жорж Экгаўт Татуіроўка Апавяданне Уладзіслаў Гарбацкі Апошні ўраніст Эсэ
Крысціна Бандурына Something Special Вершы Карэкцыя перспектывы Апавяданне Надзя Гусакоўская не вставать рано утром, чтоб не упасть Вершы Уладзіслаў Гарбацкі Прыдарожныя макі Апавяданне Каровы ды мужыкі Апавяданне Дар’я Трайдэн Нямая Апавяданне Вампірызм Апавяданне Хвароба Апавяданне Дзмітрый Ермаловіч-Дашчынскі Небесный сеанс прерывается Вершы
“Вось так я пішу” Рэпрэзентацыя негетэранарматыўнай сэксуальнасці ў літаратуры Матэрыялы круглага стала
Вольга Гапеева Гульня ў гендар, або Чаму качкі размаўляюць на лавандавай мове Эсэ Альгерд Бахарэвіч “Зразумейце маю адзіноту”: “Дзёньнік” Вітальда Гамбровіча як досьлед уласнае сэксуальнасьці Эсэ Дар’я Трайдэн Бог і мілыя хлопчыкі: рэлігія і гомаэротыка ў творах Герарда Рэвэ Эсэ Кацярына Маціеўская Эфект Пігмаліёна Эсэ Ганна Янкута Гісторыя аднаго сына Эсэ Справа Роджэра Кейсмента Эсэ Літаратурнае жыццё бостанскага шлюбу Эсэ Уладзіслаў Гарбацкі Як беларусы ў 1928 годзе гей-шлюбам палохалі Эсэ Апошні enfant terrible ХХ стагодзьдзя Эсэ Жанчына, што кахала мужчынаў, якія кахалі мужчынаў Эсэ Уладзімір Валодзін Уголовное преследование гомосексуалов в СССР (1946-1991): цифры и дискурсы

У гэты дзень, 10 красавіка

  • 1583

    Нарадзіўся Гуга Гроцый, альбо Хейг (Хуга) дэ Грот (лац. Hugo Grotius, нід. Huig (Hugo) de Groot, памёр 28 жніўня 1645), нідэрландскі драматург, юрыст, дзяржаўны дзеяч і філосаф. Дзед Гроцыя, бургундскі дваранін, ажаніўся з дачкой нідэрландца дэ Грота і ўзяў яе прозвішча. Ужо ў восем гадоў Гроцый пісаў лацінскія вершы. У адзінаццаць паступіў у Лейдэнскі ўніверсітэт, які скончыў у 15 гадоў. Некалькі гадоў быў з дыпламатычнай місіяй Ёхана ван Олдэнбарнэвелта ў Францыі, пасля вярнуўся на радзіму, заняўся адвакатурай, а пазней быў прызначаны афіцыйным гістарыёграфам Галандскай рэспублікі. У выніку “армініянскіх спрэчак” Гроцый быў арыштаваны 29 жніўня 1618 году і асуджаны на пажыццёвае зняволенне. Праз паўтара году ён з дапамогай жонкі змог збегчы ў Францыю, вывезены з крэпасці Лувестэйн у куфры для кніг (гэтым падзеям прысвечаны верш Ёста ван дэн Вондэла “На вызваленне Гуга Гроцыя”, рускі пераклад Я. Віткоўскага гл. тут. Літаратурную спадчыну Гроцыя складаюць напісаныя па-лацінску трагедыі “Выгнаны Адам” (Adamus exul), “Пакуты Хрыстовы” (Christus patiens) і “Сафампанеас” (Sophompaneas; егіпецкая форма імені Іосіф), перакладзеная Вондэлам на нідэрландскую пад назвай “Іосіф у садзе” (Jozef in ’t hof).

  • 1710

    У Вялікабрытаніі ўступіў у сілу першы ў свеце закон аб аўтарскім праве, прыняты ў 1709.

  • 1817

    Нарадзіўся Канстанцін Аксакаў (руск. Константин Аксаков, памёр 19 снежня 1860), рускі публіцыст, паэт, літаратурны крытык, гісторык і лінгвіст, лідар рускіх славянафілаў і ідэолаг славянафільства. У жыцці быў несамастойным і, пражыўшы 5 месяцаў за мяжой, вярнуўся ў бацькоўскі дом, дзе ўсё празаічна-жыццёвае яго не датычыла. Падчас вандроўкі, у Берліне, першы і апошні раз паспрабаваў зблізіцца з жанчынай, аднак практычныя патрабаванні прадавачкі кветак расчаравалі ідэаліста, і ён збег.

  • 1847

    Нарадзіўся Джозэф Пулітцэр (анг. Joseph Pulitzer, сапр. Jozsef Politzer; памёр 29 кастрычніка 1911), амерыканскі выдавец габрэйскага паходжання, журналіст, родапачынальнік жанру “жоўтай прэсы”. Нарадзіўся ў Венгрыі. Яшчэ ў 1904 годзе Пулітцэр склаў тэстамент, у якім ахвяраваў два мільёны даляраў Калумбійскаму ўніверсітэту. Тры чвэрці гэтых грошай прызначаліся на стварэнне вышэйшай школы журналістыкі, а астатняя сума — на прэміі для амерыканскіх журналістаў. Ён завяшчаў прызначыць чатыры прэміі за журналістыку, чатыры — за дасягненні ў галіне літаратуры і драмы, чатыры “рухомыя” прэміі ― за розныя дасягненні ў гуманітарнай галіне і адну прэмію ― за ўнёсак у адукацыю. Пулітцэраўскую прэмію пачалі ўручаць з 1917 году.

  • 1867

    Нарадзіўся Джордж Ўільям Расэл (анг. George William Russell, памёр 17 ліпеня 1935), англамоўны ірландскі паэт, мастак і тэасоф, выбітны дзеяч ірландскага літаратурнага адраджэння. Друкаваўся пад крыптанімам Æ. Сябраваў з Ўільямам Батлерам Ейтсам.

  • 1900

    Нарадзіўся Гаўрыла Гарэцкі (памёр 20 лістапада 1988), беларускі геолаг, географ, эканаміст, адзін з заснавальнікаў і акадэмік (1928) Беларускай акадэміі навук. Брат Максіма Гарэцкага, разам з якім склаў руска-беларускі слоўнік.

  • 1909

    Памёр Алжэрнан Чарлз Суінберн (анг. Algernon Charles Swinburne, нар. 5 красавіка 1837), ангельскі паэт. Пісаць вершы пачаў у падлеткавым веку. Суінберн прыдумаў вершаваную форму рандэль (анг. roundel), якая ўяўляе сабой варыяцыю французскага рандо. Паэт хварэў на алкагалізм і алгалагнію, меў гарачы характар. У выніку ў 1879 годзе ва ўзросце 42 гадоў здароўе паэта рэзка пагоршылася. Але дзякуючы апецы сяброў ён дажыў да 72 гадоў, хаця і страціў юнацкі бунтарскі дух і ператварыўся ў рэспектабельную асобу.

  • 1937

    Нарадзілася Бэла Ахмадуліна (руск. Белла (Изабелла) Ахмадулина, памерла 29 лістапада 2010), руская паэтка, празаік, перакладчыца, адна з найбуйнейшых рускіх лірычных паэтаў другой паловы ХХ ст. Сябра Саюза расійскіх пісьменнікаў, выканкама Расійскага ПЭН-цэнтра, Таварыства сяброў Музея выяўленчых мастацтваў імя А. С. Пушкіна. Ганаровы сябра Амерыканскай акадэміі мастацтваў і літаратуры. Вучылася ў Літінстытуце, адкуль была выключаная (пазней адноўленая) за адмову падтрымаць цкаванне Пастарнака. Іосіф Бродскі называў Ахмадуліну “несумнеўнай спадчынніцай лермантаўска-пастарнакаўскай лініі ў рускай паэзіі”.

  • 1966

    Памёр Іўлін Во (анг. Evelyn Arthur St. John Waugh, нар. 28 кастрычніка 1903), ангельскі пісьменнік. Вучыўся ў прывілеяванай прыватнай школе Шэрбан, але яму прапанавалі сысці перад заканчэннем, калі ён апублікаваў раман "The Loom of Youth", у якім закрануў пытанне гомасэксуальных стасункаў паміж студэнтамі і які быў прызнаны небяспечным для рэпутацыі школы Шэрбан. Асабліва вядомы Во сваімі сатырычнымі раманамі “Заняпад і крах” (Decline and Fall, 1928), “Агідная плоць” (Vile Bodies, 1930), “Незабыўная” (The Loved One, 1947), у якіх прысутнічаюць уласцівыя аўтару элементы чорнага гумару.