№21: Знак прысутнасці

№21: Знак прысутнасці

Мы прысвячаем новы нумар “ПрайдзіСвета” феномену сувязі літаратуры і гомасэксуальнасці, альбо, кажучы мовай ХХІ стагоддзя, сувязі літаратуры і ЛГБТК. Ці застаецца літаратура літаратурай, калі адкрывае нам сусвет цялеснасці, сэксуальнасці, інтымнасці? Чаму беларуская літаратура моцная ў апісанні вайны і такая бездапаможная, стэрыльная ў апісанні цялеснасці і сэксуальнасці? Ці існуе беларуская ЛГБТК-літаратура? На гэтыя і іншыя пытанні можна будзе знайсці адказы ў нумары

Чытаць далей

Змест


Алок Вайд-Мэнан Вулічны гвалт Вершы Фрэнк О’Хара Трымаю воблака ў абдымках Вершы Пэт Паркер Так прагну з табой кахацца і словы замест гэтага пішу Вершы Ўолт Ўітмэн Як Адам на золку ўранні Вершы Эмі Лоўэл Калі б я здолела злавіць зялёны ліхтар светляка Вершы Сара ТысдэйлЭрына Верш Алфрэд Эдвард Хаўсмэн Больш не пытай: баюся, не змаўчу Вершы Гедрэ Казлаўскайтэ Размаўляць на забытых мовах Вершы Івар Сільдпачуццё што нешта не так Вершы Сімона дэ БавуарДругі пол Фрагмент кнігі Жан Както Белая кніга
Іда Ліндэ Мама забойцы Урывак з рамана Жорж Экгаўт Татуіроўка Апавяданне Уладзіслаў Гарбацкі Апошні ўраніст Эсэ
Крысціна Бандурына Something Special Вершы Карэкцыя перспектывы Апавяданне Надзя Гусакоўская не вставать рано утром, чтоб не упасть Вершы Уладзіслаў Гарбацкі Прыдарожныя макі Апавяданне Каровы ды мужыкі Апавяданне Дар’я Трайдэн Нямая Апавяданне Вампірызм Апавяданне Хвароба Апавяданне Дзмітрый Ермаловіч-Дашчынскі Небесный сеанс прерывается Вершы
“Вось так я пішу” Рэпрэзентацыя негетэранарматыўнай сэксуальнасці ў літаратуры Матэрыялы круглага стала
Вольга Гапеева Гульня ў гендар, або Чаму качкі размаўляюць на лавандавай мове Эсэ Альгерд Бахарэвіч “Зразумейце маю адзіноту”: “Дзёньнік” Вітальда Гамбровіча як досьлед уласнае сэксуальнасьці Эсэ Дар’я Трайдэн Бог і мілыя хлопчыкі: рэлігія і гомаэротыка ў творах Герарда Рэвэ Эсэ Кацярына Маціеўская Эфект Пігмаліёна Эсэ Ганна Янкута Гісторыя аднаго сына Эсэ Справа Роджэра Кейсмента Эсэ Літаратурнае жыццё бостанскага шлюбу Эсэ Уладзіслаў Гарбацкі Як беларусы ў 1928 годзе гей-шлюбам палохалі Эсэ Апошні enfant terrible ХХ стагодзьдзя Эсэ Жанчына, што кахала мужчынаў, якія кахалі мужчынаў Эсэ Уладзімір Валодзін Уголовное преследование гомосексуалов в СССР (1946-1991): цифры и дискурсы

У гэты дзень, 29 красавіка

  • 1630

    Памёр Тэадор Агрыпа д’Абінье (фр. Théodore Agrippa d'Aubigné, нар. 8 лютага 1552), французскі паэт, празаік і гісторык канца эпохі Адраджэння. Літаратурная творчасць д’Абінье настолькі разнастайная, што, як зазначыў у 2001 годзе даследчык Г. Шрэнк, “поўны спіс яго працаў яшчэ толькі мае быць складзены”. Паводле некаторых даследчыкаў, паэтычны талент д’Абінье раўнаважны таленту Шэкспіра і Мілтана. Самыя вядомыя творы пісьменніка — “Трагічныя паэмы” (Les Tragiques, 1616).

  • 1863

    Нарадзіўся, а роўна праз семдзесят гадоў памёр Канстанцінас Кавафіс (грэцк. Κωνσταντίνος Π. Καβάφης), грэцкі паэт, адзін з найбуйнейшых паэтаў Александрыі і Грэцыі новага часу. У паэтычны канон Кавафіса ўваходзяць 154 вершы — але апроч іх засталося нямала твораў няскончаных і ўрыўкаў. Сам паэт дзяліў свае творы на тры тыпы: 1. Вершы гістарычныя, натхнёныя эпохай элінізму і пераважна звязаныя з Александрыяй, насычаныя грэцкай міфалогіяй. 2. Лірычныя і эмацыйныя, пачуццёвыя вершы, натхнёныя ўспамінамі. 3. Філасофскія вершы. Самы знакаміты верш Кавафіса — “У чаканні варвараў” (1904), дзе лірычны герой-візантыец расказвае, як празмерны страх да нябачных ворагаў дапамагае гэтым ворагам зваяваць супраціўнікаў. На беларускую мову верш “У чаканні варвараў” сумесна пераклалі Г. Янкута і К. Коракс. Невялікую падборку вершаў Кавафіса можна пачытаць тут.

  • 1931

    Памёр Яўхім Карскі (нар. 20 снежня 1860), філолаг-славіст, заснавальнік беларускага навуковага мовазнаўства і літаратуразнаўства, этнограф, фалькларыст, палеограф, акадэмік Пецярбургскай АН (1916, чалец-карэспандэнт 1901), правадзейны чалец Інбелкульта (1922), Чэшскай АН (1929). Асноўная праца Карскага — “Беларусы”.

  • 1944

    Памёр Аляксей Новікаў-Прыбой (руск. Алексей Новиков-Прибой, сапр. Новікаў; нар. 24 сакавіка 1877), рускі савецкі пісьменнік. Служыў матросам на Балтыйскім флоце, браў удзел у Цусімскай бітве падчас руска-японскай вайны, трапіў у палон. У 1908 — 1913 гг. — палітычны эмігрант (краіны Еўропы і Паўночная Афрыка). Найвышэйшым дасягненнем творчасці лічыцца гістарычная эпапея “Цусіма” (1932 — 1935), за якую ў 1941 пісьменнік атрымаў Дзяржаўную прэмію СССР. Сябраваў з Я. Купалам. Асобныя яго творы на беларускую мову пераклалі С. Дарожны, Л. Маракоў і інш.

  • 1986

    У Цэнтральнай бібліятэцы Лос-Анжэлеса здарыўся пажар, паводле афіцыйных звестак, пацярпела каля 350 тысячаў кніг.