№21: Знак прысутнасці

№21: Знак прысутнасці

Мы прысвячаем новы нумар “ПрайдзіСвета” феномену сувязі літаратуры і гомасэксуальнасці, альбо, кажучы мовай ХХІ стагоддзя, сувязі літаратуры і ЛГБТК. Ці застаецца літаратура літаратурай, калі адкрывае нам сусвет цялеснасці, сэксуальнасці, інтымнасці? Чаму беларуская літаратура моцная ў апісанні вайны і такая бездапаможная, стэрыльная ў апісанні цялеснасці і сэксуальнасці? Ці існуе беларуская ЛГБТК-літаратура? На гэтыя і іншыя пытанні можна будзе знайсці адказы ў нумары

Чытаць далей

Змест


Алок Вайд-Мэнан Вулічны гвалт Вершы Фрэнк О’Хара Трымаю воблака ў абдымках Вершы Пэт Паркер Так прагну з табой кахацца і словы замест гэтага пішу Вершы Ўолт Ўітмэн Як Адам на золку ўранні Вершы Эмі Лоўэл Калі б я здолела злавіць зялёны ліхтар светляка Вершы Сара ТысдэйлЭрына Верш Алфрэд Эдвард Хаўсмэн Больш не пытай: баюся, не змаўчу Вершы Гедрэ Казлаўскайтэ Размаўляць на забытых мовах Вершы Івар Сільдпачуццё што нешта не так Вершы Сімона дэ БавуарДругі пол Фрагмент кнігі Жан Както Белая кніга
Іда Ліндэ Мама забойцы Урывак з рамана Жорж Экгаўт Татуіроўка Апавяданне Уладзіслаў Гарбацкі Апошні ўраніст Эсэ
Крысціна Бандурына Something Special Вершы Карэкцыя перспектывы Апавяданне Надзя Гусакоўская не вставать рано утром, чтоб не упасть Вершы Уладзіслаў Гарбацкі Прыдарожныя макі Апавяданне Каровы ды мужыкі Апавяданне Дар’я Трайдэн Нямая Апавяданне Вампірызм Апавяданне Хвароба Апавяданне Дзмітрый Ермаловіч-Дашчынскі Небесный сеанс прерывается Вершы
“Вось так я пішу” Рэпрэзентацыя негетэранарматыўнай сэксуальнасці ў літаратуры Матэрыялы круглага стала
Вольга Гапеева Гульня ў гендар, або Чаму качкі размаўляюць на лавандавай мове Эсэ Альгерд Бахарэвіч “Зразумейце маю адзіноту”: “Дзёньнік” Вітальда Гамбровіча як досьлед уласнае сэксуальнасьці Эсэ Дар’я Трайдэн Бог і мілыя хлопчыкі: рэлігія і гомаэротыка ў творах Герарда Рэвэ Эсэ Кацярына Маціеўская Эфект Пігмаліёна Эсэ Ганна Янкута Гісторыя аднаго сына Эсэ Справа Роджэра Кейсмента Эсэ Літаратурнае жыццё бостанскага шлюбу Эсэ Уладзіслаў Гарбацкі Як беларусы ў 1928 годзе гей-шлюбам палохалі Эсэ Апошні enfant terrible ХХ стагодзьдзя Эсэ Жанчына, што кахала мужчынаў, якія кахалі мужчынаў Эсэ Уладзімір Валодзін Уголовное преследование гомосексуалов в СССР (1946-1991): цифры и дискурсы

У гэты дзень, 14 ліпеня

  • 1454

    Нарадзіўся Анджэла Амбраджыні па мянушцы Паліцыяна (іт. Angelo Ambrogini detto Poliziano, памёр 29 верасня 1494), італьянскі паэт і драматург. Прыдворны паэт і сябар Ларэнца Медычы, выхавальнік яго сыноў. Прафесар грэцкай і лацінскай літаратуры ў Фларэнтыйскім універсітэце (1480—1494), аўтар паэмы “Стансы на турнір” (1475), першай свецкай п'есы ў італьянскай літаратуры “Паданне пра Арфея” (1471). Вялікі ўнёсак Паліцыяна зрабіў і ў філалогію, асабліва распрацоўкай метаду гістарычнай крытыкі тэксту, калі кожны тэкст успрымаецца ў кантэксце эпохі.

  • 1743

    Нарадзіўся Гаўрыіл Дзяржавін (руск. Гавриил Державин, памёр 20 ліпеня 1816), адзін з найвыбітнейшых рускіх паэтаў. У розныя гады займаў найвышэйшыя дзяржаўныя пасады: кіраўнік Аланецкага намесніцтва (1784—1785), губернатар Тамбоўскай губерні (1786—1788), кабінет-сакратар Кацярыны II (1791—1793), прэзідэнт Камерц-калегіі (з 1794), міністр юстыцыі (1802—1803). Чалец Расійскай акадэміі з моманту яе заснавання. Развіваў і рэфармаваў традыцыі рускага класіцызму, з'яўляючыся прадаўжальнікам Ламаносава і Сумарокава.

  • 1795

    "Марсельеза" абвешчаная дзяржаўным гімнам Францыі.

  • 1891

    Нарадзіўся Аляксандр Волкаў (руск. Александр Волков, памёр 3 ліпеня 1977), рускі пісьменнік, перакладчык і матэматык. Найбольшую вядомасць Волкаву прынесла серыя дзіцячых кніг пра Чароўную Краіну. Першая з іх, “Чараўнік Смарагдавага горада”, была заснаваная на творы “Цудоўны Чараўнік краіны Оз” Лаймэна Фрэнка Баўма. Волкаў выдаліў некаторыя раздзелы, дапісаў новыя, дадаў шмат уласных элементаў, а таксама змяніў імёны герояў. Бліжэй да 1960-x гадоў кніга зрабілася вельмі папулярнай у Савецкім Саюзе, і Волкаў напісаў некалькі ўласных працягаў, першы з іх — “Урфін Джус і яго драўляныя жаўнеры” (1963), а апошні — “Таямніца закінутага замка”, надрукаваны ў 1982 годзе ўжо пасля смерці аўтара. Як і першая кніга, працягі карысталіся вялікай папулярнасцю ў дзіцячым асяродку. Кнігі Волкава былі перакладзеныя на шэраг моваў. На тэрыторыі былой Усходняй Германіі і іншых краінаў былога савецкага лагеру, а таксама ў Кітаі яны вядомыя больш за кнігі Баўма.

  • 1903

    Нарадзіўся Ірвінг Стоўн (анг. Irving Stone, памёр 26 жніўня 1989), амерыканскі пісьменнік, адзін з заснавальнікаў біяграфічнага рамана, аўтар раманаў пра жыццё Ван Гога, Джэка Лондана, Зігмунда Фройда, Чарлза Дарвіна і іншых. Паводле словаў Стоўна, пісьменнікам ён зрабіўся дзякуючы раману Лондана “Марцін Ідэн”.

  • 1954

    Памёр Хасінта Бенавентэ-і-Марцінэс (гішп. Jacinto Benavente y Martínez, нар. 12 жніўня 1866), гішпанскі драматург “пакалення 98 году”, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па літаратуры (1922) — “за бліскучае майстэрства, з якім ён працягнуў слаўныя традыцыі гішпанскай драмы”.

  • 1967

    Памёр Тудор Аргезі (рум. Tudor Arghezi, сапр. Іён Н. Тэадарэску, нар. 21 траўня 1880), адзін з найвыбітнейшых румынскіх паэтаў ХХ ст. Першы вершаваны зборнік Аргезі “Патрэбныя словы” быў апублікаваны, калі паэту было 47 гадоў. Арыштаваны ў 1943 г. за публікацыю памфлета “Барон”, скіраванага супраць нацысцкай Германіі.

  • 1968

    Памёр Канстанцін Паўстоўскі (руск. Константин Паустовский, нар. 31 траўня 1892), рускі пісьменнік. Аўтар кніг “Сустрэчныя караблі”, “Зіхоткія аблокі”, “Кара-Бугаз”, “Калхіда”, “Залатая ружа” і інш.

  • 1992

    Памёр Аляксей Карпюк (нар. 14 красавіка 1920), беларускі пісьменнік, грамадскі дзеяч. У гады нямецка-фашысцкай акупацыі ўваходзіў у склад падпольнай дыверсійнай групы. Падчас адной з дыверсій на чыгунцы (канец 1942) быў арыштаваны і адпраўлены ў беластоцкую турму, а адтуль — у канцлагер Штутгоф. Увосень 1943 уцёк з лагера і ўзяў удзел у партызанскай барацьбе. Скончыў аддзяленне ангельскай мовы Гродзенскага педагагічнага інстытута (1949). У 1961 скончыў Вышэйшыя літаратурныя курсы ў Маскве. Карпюк вядомы як аўтар твораў пра жыццё Заходняй Беларусі ў першай палове ХІХ ст. — на тэму, якая дазваляла ва ўмовах савецкай цэнзуры раскрываць некаторыя старонкі нацыянальнай гісторыі (аповесць “Данута”, раман-быль “Вершалінскі рай” ды інш.). Вакол А.Карпюка ў Гародні ў 1960—1970-х узнік своеасаблівы клуб вальнадумнай інтэлігенцыі. У розныя часы з гэтым асяродкам кантактавалі Васіль Быкаў, Данута Бічэль-Загнетава, Вольга Іпатава, Браніслаў Ржэўскі. Сам Карпюк пашыраў забароненую ў БССР літаратуру, ліставаўся з А. Салжаніцыным, кантактаваў з сям'ёй Геніюшаў. Тэлефонныя размовы Карпюка пачалі праслухоўваць, у ягонай кватэры рабіліся таемныя ператрусы. Аўтар кніг аповесцяў і апавяданняў “Дзве сасны” (1958), “Данута” (1960), “Мая Гродзеншчына” (нарыс, 1960), “Пушчанская адысея” (1964), “Чаго мы варты” (1970), “След на зямлі: Скарбы і здабыткі маёй Гродзеншчыны” (1972), “Вершалінскі рай” (1974), “Ольга Корбут” (1977), “Свежая рыба” (1978), “Партрэт” (1983), “Сучасны канфлікт” (1985), “Дзве сястры” (казка, 1986), раман “Карані” (1988). Выйшлі “Выбраныя творы” ў 2-х тамах у 1980 і 1990—1991, а таксама том выбранага ў “Беларускім кнігазборы” (2007).