№21: Знак прысутнасці

№21: Знак прысутнасці

Мы прысвячаем новы нумар “ПрайдзіСвета” феномену сувязі літаратуры і гомасэксуальнасці, альбо, кажучы мовай ХХІ стагоддзя, сувязі літаратуры і ЛГБТК. Ці застаецца літаратура літаратурай, калі адкрывае нам сусвет цялеснасці, сэксуальнасці, інтымнасці? Чаму беларуская літаратура моцная ў апісанні вайны і такая бездапаможная, стэрыльная ў апісанні цялеснасці і сэксуальнасці? Ці існуе беларуская ЛГБТК-літаратура? На гэтыя і іншыя пытанні можна будзе знайсці адказы ў нумары

Чытаць далей

Змест


Алок Вайд-Мэнан Вулічны гвалт Вершы Фрэнк О’Хара Трымаю воблака ў абдымках Вершы Пэт Паркер Так прагну з табой кахацца і словы замест гэтага пішу Вершы Ўолт Ўітмэн Як Адам на золку ўранні Вершы Эмі Лоўэл Калі б я здолела злавіць зялёны ліхтар светляка Вершы Сара ТысдэйлЭрына Верш Алфрэд Эдвард Хаўсмэн Больш не пытай: баюся, не змаўчу Вершы Гедрэ Казлаўскайтэ Размаўляць на забытых мовах Вершы Івар Сільдпачуццё што нешта не так Вершы Сімона дэ БавуарДругі пол Фрагмент кнігі Жан Както Белая кніга
Іда Ліндэ Мама забойцы Урывак з рамана Жорж Экгаўт Татуіроўка Апавяданне Уладзіслаў Гарбацкі Апошні ўраніст Эсэ
Крысціна Бандурына Something Special Вершы Карэкцыя перспектывы Апавяданне Надзя Гусакоўская не вставать рано утром, чтоб не упасть Вершы Уладзіслаў Гарбацкі Прыдарожныя макі Апавяданне Каровы ды мужыкі Апавяданне Дар’я Трайдэн Нямая Апавяданне Вампірызм Апавяданне Хвароба Апавяданне Дзмітрый Ермаловіч-Дашчынскі Небесный сеанс прерывается Вершы
“Вось так я пішу” Рэпрэзентацыя негетэранарматыўнай сэксуальнасці ў літаратуры Матэрыялы круглага стала
Вольга Гапеева Гульня ў гендар, або Чаму качкі размаўляюць на лавандавай мове Эсэ Альгерд Бахарэвіч “Зразумейце маю адзіноту”: “Дзёньнік” Вітальда Гамбровіча як досьлед уласнае сэксуальнасьці Эсэ Дар’я Трайдэн Бог і мілыя хлопчыкі: рэлігія і гомаэротыка ў творах Герарда Рэвэ Эсэ Кацярына Маціеўская Эфект Пігмаліёна Эсэ Ганна Янкута Гісторыя аднаго сына Эсэ Справа Роджэра Кейсмента Эсэ Літаратурнае жыццё бостанскага шлюбу Эсэ Уладзіслаў Гарбацкі Як беларусы ў 1928 годзе гей-шлюбам палохалі Эсэ Апошні enfant terrible ХХ стагодзьдзя Эсэ Жанчына, што кахала мужчынаў, якія кахалі мужчынаў Эсэ Уладзімір Валодзін Уголовное преследование гомосексуалов в СССР (1946-1991): цифры и дискурсы

У гэты дзень, 22 верасня

  • 1870

    Памёр Міхал Годжа (славацк. Michal Hodža, нар. 22 сакавіка 1811), славацкі пісьменнік і кіраўнік славацкага паўстання супраць венграў. Годжа, тэолаг паводле адукацыі, шмат сілаў аддаваў распрацоўцы славацкай мовы, удзельнічаў у выданні славацкіх часопісаў і ў літаратурным жыцці краіны. Імем Міхала Годжы названая галоўная плошча ў сталіцы Славакіі Браціславе.

  • 1890

    Памерла Ёхана Дэзідэрыя Куртманс-Берхманс (нід. Johanna Desideria Courtmans-Berchmans, нар. 6 верасня 1811), фламандская пісьменніца. Нідэрландскай мове яе навучыў муж, і яна пачала пісаць на ёй вершы. Першы верш быў напісаны ў 1839 годзе і апублікаваны ў Nederduitsch letterkundig jaarboekje. Лаўрэатка літаратурнай прэміі Quinquennial Prize (1865).

  • 1907

    Нарадзіўся Марыс Бланшо (фр. Maurice Blanchot, памёр 20 лютага 2003), французскі пісьменнік, літаратуразнаўца, філосаф. Творчасць Бланшо моцна паўплывала на мысленне постструкруралістаў, такіх як Ж. Дэрыда. У сваіх працах імкнуўся сінтэзаваць вучэнне пра “волю да ўлады” Ніцшэ, экзістэнцыялізм Хайдэгера, суб’ектыўна-экзістэнцыйную дыялектыку Батая, неагегельянства Кожава. Асноўнай сферай зацікаўленняў Бланшо заўжды была літаратура (асабліва творчасць С. Малармэ, Ф. Кафкі). З літаратурных твораў найбольш вядомыя раманы Бланшо “Цёмны Тама” (Thomas l'Obscur, 1941) і “Амінадаў” (Aminadab, 1942). Ад напісання раманаў перайшоў да драбнейшых жанраў, крытычных артыкулаў і эсэ. Шматлікія літаратуразнаўчыя артыкулы Бланшо сабраныя ў кнігах “Латрэамон і дэ Сад” (1949), “Прастора літаратуры” (1955), “Бясконцы дыялог” (1969), “Кафка супраць Кафкі” (1981) і інш. З 1970-х Бланшо пісаў творы на скрыжаванні жанраў, якія складаліся з мастацкіх і філасофскіх фрагментаў.

  • 1914

    Памёр Ален Фурнье (фр. Alain-Fournier, сапр. Анры Альбан-Фурнье; нар. 3 кастрычніка 1886), французскі пісьменнік, найбольш вядомы як аўтар адзінага завершанага ім рамана “Вялікі Мольн” (Le Grand Meaulnes, 1913), які стаў класікай французскай літаратуры і быў двойчы экранізаваны. Забіты на фронце падчас Першай сусветнай вайны.

  • 1921

    Памёр Іван Вазаў (балг. Иван Вазов, нар. 9 ліпеня 1850), балгарскі празаік, паэт, класік балгарскай літаратуры. Акадэмік Балгарскай акадэміі навук, быў міністрам адукацыі ад Народнай партыі Балгарыі (1897—1899). Раман “У ярме” (“Роман из живота на българите в предвечерието на Освобождението”, 1894) на беларускую мову пераклаў У. Аніскевіч (Мінск, “Мастацкая літаратура”, 1991).

  • 1958

    Памерла Мэры Робертс Райнхарт (анг. Mary Roberts Rinehart, нар. 12 жніўня 1876), амерыканская пісьменніца, аўтар дэтэктываў. Яе часам называюць “амерыканскай Агатай Крысці”. Райнхарт прыпісваюць аўтарства фразы “Забойца — дварэцкі” (The butler did it).

  • 1985

    Памёр Дыдэрык Ёханэс Оперман (афр. Diederik Johannes Opperman, нар. 29 верасня 1914), адзін з самых вядомых паўднёваафрыканскіх паэтаў ХХ ст., драматург. Аўтар паэтычных зборнікаў “Святыя жывёлы” (Heilige beeste, 1945), “Дзевяць зорак над Ніневіяй” (Negester oor Ninevé, 1947), “Журнал Ёрыка” (Joernaal van Jorik, 1949), “Анёл з камня” (Engel uit die klip, 1950), “Кома з бамбукавага шаста” (Komas uit 'n bamboesstok, 1979), інш. Пісаў на афрыкаанс.

  • 2000

    Памёр Егуда Аміхай (іўр. יהודה עמיחי, нар. 3 траўня 1924), ізраільскі паэт. Адным з першых пачаў выкарыстоўваць гутарковы іўрыт. Вядомасць яму прынёс зборнік вершаў “Сёння і ў іншыя часы” (1955).

  • 2002

    Памёр Ян дэ Хартаг (нід. Jan de Hartog, нар. 22 красавіка 1914), нідэрландскі празаік і драматург. Вядомасць атрымаў дзякуючы раману “Слава Галандыі” (Hollands glorie, 1940). Аўтар п’есаў “Шкіпер каля Бога” (Schipper naast God, 1942), “Смерць аднаго пацука” (De dood van een rat, 1956), “Ложак з полагам” (The Fourposter, 1950), “Маленькі каўчэг” (De kleine ark, 1951), “Пагібель “Волі” (De ondergang van de “Vrijheid”, 1956), прыгодніцкіх раманаў “Інспектар” (De inspecteur, 1961) і “Капітан” (De kaptein, 1967). Некаторыя творы былі экранізаваныя і сталі кінакласікай. Пісаў на нідэрландскай і ангельскай мовах.