№21: Знак прысутнасці

№21: Знак прысутнасці

Мы прысвячаем новы нумар “ПрайдзіСвета” феномену сувязі літаратуры і гомасэксуальнасці, альбо, кажучы мовай ХХІ стагоддзя, сувязі літаратуры і ЛГБТК. Ці застаецца літаратура літаратурай, калі адкрывае нам сусвет цялеснасці, сэксуальнасці, інтымнасці? Чаму беларуская літаратура моцная ў апісанні вайны і такая бездапаможная, стэрыльная ў апісанні цялеснасці і сэксуальнасці? Ці існуе беларуская ЛГБТК-літаратура? На гэтыя і іншыя пытанні можна будзе знайсці адказы ў нумары

Чытаць далей

Змест


Алок Вайд-Мэнан Вулічны гвалт Вершы Фрэнк О’Хара Трымаю воблака ў абдымках Вершы Пэт Паркер Так прагну з табой кахацца і словы замест гэтага пішу Вершы Ўолт Ўітмэн Як Адам на золку ўранні Вершы Эмі Лоўэл Калі б я здолела злавіць зялёны ліхтар светляка Вершы Сара ТысдэйлЭрына Верш Алфрэд Эдвард Хаўсмэн Больш не пытай: баюся, не змаўчу Вершы Гедрэ Казлаўскайтэ Размаўляць на забытых мовах Вершы Івар Сільдпачуццё што нешта не так Вершы Сімона дэ БавуарДругі пол Фрагмент кнігі Жан Както Белая кніга
Іда Ліндэ Мама забойцы Урывак з рамана Жорж Экгаўт Татуіроўка Апавяданне Уладзіслаў Гарбацкі Апошні ўраніст Эсэ
Крысціна Бандурына Something Special Вершы Карэкцыя перспектывы Апавяданне Надзя Гусакоўская не вставать рано утром, чтоб не упасть Вершы Уладзіслаў Гарбацкі Прыдарожныя макі Апавяданне Каровы ды мужыкі Апавяданне Дар’я Трайдэн Нямая Апавяданне Вампірызм Апавяданне Хвароба Апавяданне Дзмітрый Ермаловіч-Дашчынскі Небесный сеанс прерывается Вершы
“Вось так я пішу” Рэпрэзентацыя негетэранарматыўнай сэксуальнасці ў літаратуры Матэрыялы круглага стала
Вольга Гапеева Гульня ў гендар, або Чаму качкі размаўляюць на лавандавай мове Эсэ Альгерд Бахарэвіч “Зразумейце маю адзіноту”: “Дзёньнік” Вітальда Гамбровіча як досьлед уласнае сэксуальнасьці Эсэ Дар’я Трайдэн Бог і мілыя хлопчыкі: рэлігія і гомаэротыка ў творах Герарда Рэвэ Эсэ Кацярына Маціеўская Эфект Пігмаліёна Эсэ Ганна Янкута Гісторыя аднаго сына Эсэ Справа Роджэра Кейсмента Эсэ Літаратурнае жыццё бостанскага шлюбу Эсэ Уладзіслаў Гарбацкі Як беларусы ў 1928 годзе гей-шлюбам палохалі Эсэ Апошні enfant terrible ХХ стагодзьдзя Эсэ Жанчына, што кахала мужчынаў, якія кахалі мужчынаў Эсэ Уладзімір Валодзін Уголовное преследование гомосексуалов в СССР (1946-1991): цифры и дискурсы

У гэты дзень, 5 снежня

  • 1803

    Нарадзіўся Фёдар Цютчаў (руск. Фёдор Тютчев, памёр 27 ліпеня 1873), рускі паэт, дыпламат, публіцыст, чалец-карэспандэнт Пецярбургскай Акадэміі навук. Яму належаць словы: “Расійская гісторыя да Пятра І — суцэльная паніхіда, а пасля — суцэльная крымінальная справа”.

  • 1820

    Памёр Афанасій Фет (руск. Афанасий Фет; першыя 14 і апошнія 19 гадоў жыцця афіцыйна насіў прозвішча Шэншын; памёр 3 снежня 1892), рускі паэт-лірык, перакладчык, мемуарыст. Пераклаў “Фаўста” Гётэ і шэраг лацінскіх паэтаў (Гарацыя, сатыры Ювенала, вершы Катула, “Энеіду” Вергілія і інш.), а таксама некаторыя творы Шапэнгаўэра.

  • 1830

    Нарадзілася Крысціна Расэці (анг. Christina Rossetti, памерла 29 снежня 1894), ангельская паэтка, сястра мастака і паэта Дантэ Габрыэля Расэці. У пачатку і сярэдзіне ХХ стагоддзя яе творчасць была забытая — яе адкрылі наноў у 1970-х гадах, і з таго часу Крысціна Расэці лічыцца значным паэтам віктарыянскай эпохі.

  • 1835

    Памёр Аўгуст фон Платэн (ням. Karl August Georg Maximilian Graf von Platen-Hallermünde, нар. 24 кастрычніка 1796), нямецкі паэт і драматург. Выдаў зборнік вершаў ва ўсходнім духу “Газэлі” (1821). Гётэ высока ставіў Платэна, але папракаў яго ў халоднасці і рамантычных дзівацтвах характару. Гайнэ проста адмаўляў яму ў таленце. Томас Ман, які перанёс асобныя рысы Платэна, уключаючы яго гомаэратызм, на галоўнага героя навелы “Смерць у Венецыі”, скончыў сваю прамову пра Платэна (1930) заклікам схіліцца “перад яго жыццём, поўным высакароднасці і нягодаў, чысты след якога... застанецца з намі да таго часу, пакуль жывыя нашая мова і нашая культура”.

  • 1870

    Памёр Аляксандр Дзюма (фр. Alexandre Dumas, нар. 24 ліпеня 1802), французскі пісьменнік. Яго раманы “Граф Монтэ Крыста”, “Тры мушкецёры”, “Віконт дэ Бражэлон” зрабілі яго адным з самых чытаных французскіх аўтараў у свеце. Таксама быў драматургам і журналістам.

  • 1925

    Памёр Уладзіслаў Рэймант (польск. Władysław Stanisław Reymont, нар. 7 траўня 1867), польскі пісьменнік. Жыў у Францыі, Італіі, ЗША. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі па літаратуры 1924 году “за раман “Мужыкі” як выдатны нацыянальны эпас”. Вяршыняй творчасці лічыцца эпічны раман “Мужыкі” ў 4 тамах (Chłopi, 1904—1909), у якім гісторыя адной сям'і разгортваецца ў панараму жыцця польскай вёскі, суаднесенага з жыццём прыроды. Аўтар некалькіх зборнікаў апавяданняў, аповесці “Справядліва” (Sprawiedliwie, 1899), гатычнага рамана “Вампір” (Wampir, 1911) і інш.

  • 1927

    Памёр Фёдар Салагуб (руск. Фёдор Сологуб, сапр. Фёдар Кузьміч Цяцернікаў; нар. 17 лютага 1863), рускі паэт, празаік, драматург, перакладчык. Адзін з найбуйнейшых прадстаўнікоў сімвалізму. Найбольш вядомыя празаічныя ягоныя творы — раман “Мелкий бес” (1892—1902), трагедыя “Победа Смерти” (1907), трылогія “Творимая легенда” (1905—1913).

  • 1947

    Нарадзіўся Алесь Разанаў, беларускі паэт і перакладчык з нямецкай, ангельскай, рускай, літоўскай, сербскай і іншых моваў. Сярод перакладаў А. Разанава — камедыя Ў. Шэкспіра “Сон у Іванаву ноч”, паэма “Попельная серада” Т. С. Эліята (“Крыніца”, 1996, № 9), вершы В. Хлебнікава, Хрыста Боцева і інш. Апроч гэтага А. Разанаў перастварыў на сучасную беларускую творы старажытнабеларускай літаратуры — Кірыла Тураўскага, Францыска Скарыны, Мялеція Сматрыцкага, Кірыла Транквіліёна-Стаўравецкага і інш.