І.27
Я цябе ўчора ўвечары, Працыле,
З дзесяць выпіўшы келіхаў, напэўна,
Клікаў заўтра ж са мною адабедаць.
Ты ж падумаў, што ўмоўленая справа,
Ды й запомніў мае п'яныя словы —
Вось дзе прыклад мы бачым небяспечны:
Не люблю памятýшчых на папойках.
_________________________________________________
Форма: фалекаў гендэкасілаб.
Апошні радок — грэцкая прыказка.
I.32
Вельмі цябе не люблю, Сабідый; не знаю, завошта.
Знаю дакладна адно: вельмі цябе не люблю.
_________________________________________________
Форма: элегічны двуверш.
І.43
Шэсцьдзесят нас на абед паклікаў ты ўчора, Манцыне,
Ды частаваў нас адным ты адзінюткім дзіком.
Ні вінаграду не даў, сабранага з восеньскіх лозаў,
Ні саладзейшых за мёд яблыкаў нам не паднёс.
Грушаў там не было, падвешаных да жаўтазелю,
Колерам ружы не ззяў там карфагенскі гранат,
І не прыслалі сыроў сялянскія землі Сасіны,
Ані гаршчок не ўдзяліў добрых піцэнскіх аліў.
Толькі што дзік! Ды і той недарослы — такога рукамі
Голымі здолеў бы ўраз карлік нямоглы забіць.
Болей нічога; глядзець заставалася нам, ды і толькі —
Можна і ў цырку дзіка есці вачамі не горш.
Хай табе болей на стол аніколі дзікоў не трапляе —
Трап лепей сам на ікол, як Харыдэм, да дзіка.
_________________________________________________
Форма: элегічны двуверш. У восьмым радку — рыфма ў пентаметры. Такое ўпрыгожанне пентаметрычнага радка (рознай сілы сугуччы ў заканчэннях двух паўрадкоўяў) дужа пашырылася яшчэ ў часы Аўгуста, калі пісалі Авідый і Праперцый. Нярэдка гэтым прыёмам карыстаецца і Марцыял.
…як Харыдэм, да дзіка — вельмі праўдападобна, што гэты радок адсылае да сучаснай Марцыялу і з нейкіх прычынаў памятнай гібелі чалавека на арэне; пажаданне ў такім разе гучыць мацней, чым можа здацца на першы погляд.
IV.71
Доўга між рымскіх дзяўчат шукаў я, Сафронію Руфе,
Хто з іх адказвае "не". Тут не адказваюць "не".
Быццам адмовіцца — грэх, ці няслава, ці супраць закону
Ў нашай цяпер старане — тут не адказваюць "не".
То і цнатлівак няма? Ды тысячы. Як гэта? Проста:
Панна хаця й не дае, "не" не пачуць ад яе.
_________________________________________________
Форма: элегічны двуверш з асабліва выразным выкарыстаннем рыфмы ў пентаметрах.
IV.81
Фабýла, прачытаўшы злосны мой вершык
Аб тым, што адмаўляць не ўмеюць тут панны,
Адмовіла ўжо раз, пасля другі, трэці
На просьбы закаханыя. Чакай, досыць!
Адмовы я хацеў не наадрэз, простай!
_________________________________________________
Форма: халіямб.
VII.3
Пантыліяне, чаму не дару я сваіх табе кніжак?
Каб не дарыў мне і ты, Пантыліяне, сваіх.
_________________________________________________
Форма: элегічны двуверш.
VIII.69
Толькі даўнім ты дзівішся, Вацэра,
Толькі мёртвым паэтам славу ўзносіш.
Ты, Вацэра, даруй, але не згодны,
Каб табе спадабацца, паміраць я.
_________________________________________________
Форма: фалекаў гендэкасілаб.
VIII.76
"Праўду, Марку, скажы мне толькі праўду!
Праўду слухаць мацней за ўсё люблю я!"
Так мяне, прачытаўшы ўласных вершаў
Ці прамовіўшы новую прамову,
Просіш-моліш ты, Галіку, заўсёды.
Ці ж магу на мальбы твае не зважыць?
Слухай праўду, няма куды праўдзівей:
Праўду чуць ані кроплі ты не прагнеш.
_________________________________________________
Форма: фалекаў гендэкасілаб.
IX.10
Хочаш ты, Паўла, пайсці за Прыска? Гляджу, не дурная.
Прыск адмаўляецца браць? Бачу, і ён не дурны.
_________________________________________________
Форма: элегічны двуверш.
IX.15
Сем пахаваўшы мужоў, на грабніцах нягодная Хлоя
Піша: зрабіла, маўляў, Хлоя. Куды ўжо ясней?
_________________________________________________
Форма: элегічны двуверш.
IX.19
Трыста вершаў, Сабэле, склаў ты лазням
Хлебасольнага Понтыка. Сабэле!
Не памыцца ты марыш — паабедаць.
_________________________________________________
Форма: фалекаў гендэкасілаб.
XI.63
Ты за мной, Філамузе, ў лазні сочыш
Ды пытаешся, што вакол мяне там
Хлопцы робяць ялдастыя такія.
Адкажу табе шчыра і няхітра:
Пруць у дупу цікаўных, Філамузе!
_________________________________________________
Форма: фалекаў гендэкасілаб.
пераклад з лацінскай — Антон Францішак Брыль
© Антон Францішак Брыль, пераклад, каментар, 2012
