У пустэльні
(In the desert)
У пустэльніЯ ўбачыў істоту. Голы і дзікі,
Ён, прыпаўшы да зямлі,
Трымаў сваё сэрца ў руках
І еў яго.
Я спытаў: “Смачнае, дружа?”
“Горкае, горкае, – быў адказ, –
Але я люблю яго,
Таму што горкае
І таму што гэта маё сэрца”.
Так, у мяне тысяча языко
(Yes, I have a thousand tongues)
Так, у мяне тысяча языкоў,Дзевяцьсот дзевяноста дзевяць хлусяць.
І хоць імкнуся казаць тым адзіным,
Ён не вымавіць ні гуку па маёй волі,
Ён мёртвы.
Я бачыў чалавека, што гнаўся за небакраем
(I saw a man pursuing the horizon)
Я бачыў чалавека, што гнаўся за небакраем.Па коле, па коле беглі яны.
Збянтэжаны,
Я звярнуўся да яго.
“Усё марна, – сказаў я, –
Ты ніколі...”
“Хлус!” – крыкнуў ён,
І збег.
Я шукаў тут
(I looked here)
Я шукаў тут,І шукаў там,
Нідзе не было маёй мілай.
Цяпер жа
Яна ў маім сэрцы.
Але я ўжо не скарджуся,
Няхай хоць сто разоў верная,
Няма вярнейшай мне за тую,
Што ў сэрцы.
У раі
(In heaven)
У раіНекалькі травінак
Паўсталі перад Богам:
“Што вы рабілі?”
Усе, акрамя адной,
Пачалі ўсцешана апісваць
Свае добрыя справы.
А тая адна стаяла наводдаль
Сарамліва.
Неўзабаве Бог спытаўся:
“А што ты рабіла?”
Травінка адказала: “Мой Божа,
Успамінаць мне горка,
Бо калі я рабіла дабро,
Я пра яго не ведаю”.
Тады Бог, ва ўсёй раскошы,
Узняўся са Свайго Трона.
“Найлепшая з травінак!” – усклікнуў ён.
Чалавек пабачыў у небе залаты шар
(A man saw a ball of gold in the sky)
Чалавек пабачыў у небе залаты шар.Ён палез за ім
І ўрэшце да яго дацягнуўся–
А той – з гліны.
І дзіўна вось што:
Калі чалавек спусціўся
І глянуў зноў,
Там вісеў залаты шар.
Дзіўна вось што:
Шар быў з золата.
Далібог, гэта быў залаты шар.
Я сустрэў прарока
(I met a seer)
Я сустрэў прарока.Ён трымаў у руках
Кнігу мудрасці.
“Шаноўны, – сказаў я, –
Дазвольце пачытаць”.
“Дзіця...” – пачаў ён.
“Паслухайце”, – я запярэчыў, –
“Лічыць мяне дзіцем не варта,
Бо многае я ўжо зведаў
З гэтай кнігі,
Вельмі многае!”
Ён усміхнуўся.
Пасля раскрыў кнігу
І працягнуў мне –
Дзіўным чынам я нечакана
аслеп.
Я ішоў па пустыні
(I walked in a desert)
Я ішоў па пустыніІ крычаў:
“Божа, забяры мяне адсюль!”
Голас прамовіў: “Гэта не пустыня”.
Я запярэчыў: “Але ж
Гэты пясок, гэта спёка і пусты далягляд...”
Голас прамовіў: “Гэта не пустыня”.
Многія йшлі бязладным натоўпам
(There were many who went in huddled procession)
Многія йшлі бязладным натоўпамІ не ведалі куды.
Верачы: шчасце й бяда ўсіх
Напаткаюць пароўну.
Самотны ж шукаў новага шляху
Праз злавесны гушчар.
І ўрэшце памёр у адзіноце,
Але яны сказалі, ён быў смельчаком.
Чалавек прыйшоў да чужога Бога
(A man went before a strange God)
Чалавек прыйшоў да чужога Бога,Бога многіх людзей, жорсткага й мудрага.
І боства загрымела
Раз’юшана і пыхліва:
“На калені, смяротныя!
Паўзіце і кланяйцеся
Маёй Найвышэйшай Вялікасці!”
Чалавек збег.
Пасля ён пайшоў да іншага Бога,
Бога сваіх думак.
І гэты бог паглядзеў на яго
Добразычліва
І спагадна
І сказаў: “Беднае маё дзіця!”
Мудрэц выдатна вучыў
(The sage lectured brilliantly)
Мудрэц выдатна вучыў.Перад ім былі дзве выявы:
“Так, вось гэта д’ябал,
А вось гэта – я”.
Ён адвярнуўся.
Кемлівы вучань
Памяняў іх месцамі.
Мудрэц павярнуўся:
“Так, вось гэта д’ябал,
А вось гэта – я”.
Вучні заўсміхаліся,
Упадабаўшы гульню.
Мудрэц жа быў мудрацом.
Ты кажаш, ты святы
(You say you are holy)
Ты кажаш, ты святы.І гэта
Таму, што я не бачыў твой грэх.
Але ёсць тыя,
Хто бачыў, мой дружа.
Два ці тры анёлы
(Two or three angels)
Два ці тры анёлыПадляцелі да зямлі
І ўбачылі царкву таўстую.
І чорныя плыні людскія,
Што цяклі і цяклі ў яе.
І стала анёлам цікава,
Чаму людзі імкнулі туды
І што там рабілі так доўга.
У павевах ветру чуўся шэпт
(There came whisperings in the winds)
У павевах ветру чуўся шэпт:“Бывай! Бывай!”
Гучалі ў цемры галасочкі:
“Бывай! Бывай!”
Я рукі працягнуў:
“Не... Не...”
У павевах ветру чуўся шэпт:
“Бывай! Бывай!”
Гучалі ў цемры галасочкі:
“Бывай! Бывай!”
