Няма
(Нема)
Дарэчы, адсюль, з акна, брукаванка на плошчы падобная да мазаікі.
А Волгаў і Сцепаненка закахаліся, але Волгава, на жаль, у хуткім часе пасадзілі.
Зінаіда і Цюцюннік Андруша таксама моцна кахалі адно аднаго. Але Зінаіда неяк вярталася дадому, а метро ўжо было зачыненае і адчынілася толькі а шостай. А сёмай Андруша дадому яе ўжо не пусціў. І ніколі не пусціў.
Канстанцін з Асяй добра жылі ўдваіх. Ася часта чытала Канстанціну санеты розных аўтараў і намагалася справакаваць яго на літаратурную дыскусію, пакуль ён не выкінуўся з акна.
У Аляксандра і Людмілы было цудоўнае і шалёнае каханне, яны нават жылі разам у адной даволі зручнай кватэры, але выявілася, што яны брат і сястра.
А Ражкоўскі і Ганна Энгельс не прабылі разам нават паўгоду, бо Ражкоўскі не вытрымаў горнага клімату, і ў яго пайшла кроў з носу. А Ганна Энгельс паехала адпачываць у Гурзуф на засыпанае нейкім сенам ці чым там яшчэ блакітнае мора.
Так што кахання няма.
Сентыментальнае
(Cентиментальне)
Восень. У іншую паравіну году я і не закохваюся. Іншае паравіны году і не бывае. Мы з Ірынаю сустракаліся ў розны час, у залежнасці ад нейкіх абставін. Мы любілі прагульвацца. Бывала – пойдзем на вакзал. Стаім на мосце, глядзім на туманную чыгунку і слухаем размовы дыспетчараў з месяцам. Або каталіся на падрапанай канатнай дарозе. А Ірына ў кабіне іграла на гітары і спявала песні пра заходнія цагляныя гарады. Яна ўмела іграць на гітары.
Часта мы прыходзілі да мяне дадому, пілі гарбату або гарэлку, спрачаліся, слухалі музыку ці глядзелі кіно. У мяне быў Джойс, Ірына ўпадабала яго чытаць, а паколькі маці забараняла выносіць кнігу з дому – бібліяграфічная рэдкасць, – то чытала проста тут, у мяне. Калі яна чытала, я рабіў выгляд, нібыта нечым займаюся – скажам, рамантую тэлевізар або адкаркоўваю гарэлку, – а насамрэч глядзеў на яе. А яна пастаянна гартала кніжку – старонка / заўвагі / новая старонка. Ужо ўвечары або нават уначы я праводзіў яе да метро цёмнымі прысадамі за базарам. Мы падбівалі кулькі, раскіданыя паўсюль, і радаваліся.
Аднойчы я вось гэтак правёў Ірыну. А яна больш ніколі не прыйшла. Як патлумачыла ў тэлефоннай размове, у якой амаль нічога не было чуваць, – бо ўжо дачытала Джойса.
пераклад з украінскай – Сяргей Прылуцкі
© Олег Коцарев, 2010
