У чаканні варвараў
(Περιμένοντας τους Bαρβάρους)
— Чаму на гэтай плошчы сабраліся мы?
— Таму што сёння прыбываюць варвары.
— Чаму тады сенат сядзіць без дзеянняў
і новыя законы не прымаюцца?
— Таму што сёння прыбываюць варвары,
а значыць, не патрэбныя сенатары:
свае законы прынясуць нам варвары.
— Чаму так рана імператар наш падняўся?
Чаму ён сеў ля брамы гарадское
на троне і з каштоўнымі кляйнодамі?
— Таму што сёння прыбываюць варвары,
і хоча іх прыняць правадыра
наш імператар і ўручыць пергамент,
падрыхтаваны загадзя, — у ім
пазначаныя званні ганаровыя.
— Чаму тады і консулы, і прэтары
надзелі сёння тогі пурпуровыя?
Нашто ім бранзалеты з аметыстамі,
пярсцёнкі смарагдовыя зіхоткія?
Навошта жэзлы ў іх руках разьблёныя,
аздобленыя золатам і срэбрам?
— Таму што сёння прыбываюць варвары,
а іх сляпіў заўсёды бляск каштоўнасцяў.
— Чаму не выйшлі годныя аратары,
каб запаліць натоўпы красамоўствам?
— Таму што сёння прыбываюць варвары,
і нудзіць варвараў майстэрства нашых рытараў.
— Чаму ж запанавала тут разгубленасць
і твары ад трывогі пасур’ёзнелі?
Чаму імгненна апусцелі вуліцы
і ўсе ідуць дадому, задуменныя?
— Бо ноч прыйшла, а варвараў не бачна,
ідуць з памежжа весткі неспакойныя,
нібыта болей не існуе варвараў.
І як цяпер мы будзем жыць без варвараў?
Бо варвары былі хоць нейкім выйсцем.
пераклад з навагрэцкай — Ганна Янкута і К. Коракс
Успомні, цела…
(Θυμήσου, Σώμα...)
Успомні, цела, не пра тое, колькі ты кахала,
не толькі ложкі, што цябе прымалі,
але і жарсць, якая ззяла ціха
ў вачах, што колісь на цябе глядзелі,
і ў голасе дрыготкім, — і заўсёды
ёй замінала нейкая драбніца.
Цяпер, калі мінула ўсё, здаецца,
што ты таксама аддавалася той жарсці,
якая ззяла — ўспомні — як жа ззяла
ў вачах, што пазіралі на цябе,
і ў голасе дрыжала — для цябе, успомні, цела.
пераклад з навагрэцкай — К. Коракс
Вяртайся
(Επέστρεφε)
Часцей вяртайся і бяры мяне,
ты, пачуццё каханае, часцей бяры мяне,
у час, калі жывая памяць цела,
і кроў пульсуе ад жаданняў даўніх,
калі ўсё памятаюць вусны, скура,
і рукі быццам зноў цябе кранаюць.
Вяртайся ўночы і бяры мяне,
калі ўсё памятаюць вусны, скура...
пераклад з навагрэцкай — К. Коракс
Аднастайнасць
(Μονοτονια)
За днямі дні праходзяць аднастайна,
Аднолькавасць мінае шматразова,
І кожнае імгненне, як звычайна,
Без змен увасабляецца нанова.
І з году ў год — гісторыя старая.
Прадказваць прышласць лёгка да блазенства,
Бо “заўтра” зноў “учора” паўтарае
І з будучыняй траціць падабенства.
пераклад з навагрэцкай — К. Коракс
