Нарадзіўся 13 верасня 1876 г. у вёсцы Камдэн, штат Агаё, дзе паводле перапісу 1870 году налічвалася каля 650 жыхароў. Яго бацька быў рымарам, маці гадавала семярых дзяцей, трэцім з іх быў Шэрвуд. У 1884 годзе сям’я пераехала ў мястэчка Клайд, якое зрабілася прататыпам для гарадка Ўайнсбург у аднайменным цыкле апавяданняў. Пасля смерці бацькі маладому Андэрсану ў 14 гадоў давялося кінуць школу, каб дапамагаць сям’і. У 1895 годзе, прыкладна праз год пасля смерці маці, ён з’ехаў у Чыкага, дзе ўладкаваўся працаваць на склад, але адразу ж быў прызваны ў войска на Кубу падчас Гішпанска-амерыканскай вайны. Пасля свайго вяртання ён адвучыўся ў Вітэнбергскім каледжы ў Спрынгфілдзе (Агаё), затым вярнуўся ў Чыкага. Пачаў пісаць эсэ і апавяданні.
У 1904 годзе пісьменнік ажаніўся, пераехаў у Кліўлэнд, дзе зрабіўся кіраўніком паштовай фірмы, пасля адкрыў уласны бізнэс у Элірыі (Агаё). З 1910 году ён пачаў пісаць раманы, з 1914-га — друкавацца. У 1912 годзе Андэрсан перажыў цяжкі нервовы зрыў, пасля чаго вярнуўся ў Чыкага. У 1916 годзе развёўся з жонкай (пасля шлюбу засталося трое дзяцей). Усяго пісьменнік быў жанаты чатыры разы. У 1921 і 1927 вандраваў па Еўропе. У 1926 годзе Андэрсан купіў ферму ля г. Мэрыён (штат Вірджынія), дзе і пасяліўся да канца жыцця.
Да найбольш значных яго твораў адносяць зборнік “Ўайнсбург, Агаё”(1919), “Трыюмф яйка” (1921), “Коні і людзі”, раманы “Бедны белы” (1920), “Шматлікія шлюбы” (1923), “Цёмны смех” (1925) і іншыя. Яго творчасць зрабіла вялікі ўплыў на Ўільяма Фолкнэра, Томаса Вулфа, Джона Стэйнбека і Рэя Брэдберы.
Памёр Шэрвуд Андэрсан на лайнеры падчас вандроўкі ў Паўднёвую Амерыку ад перытаніту, прычынай якога зрабілася выпадкова праглынутая зубачыстка. Пісьменнік пахаваны на могілках у Мэрыёне.
