Французскі паэт, драматург, літаратурны крытык і журналіст.
Нарадзіўся 14 сакавіка 1823 году ў Мулене. Першы зборнік вершаў “Карыятыды” (Les Cariatides), у якім адчуваецца ўплыў рамантыкаў — Віктора Гюго і Альфрэда Мюсэ, — выдаў у 1842 годзе. Уваходзіў у паэтычную групу парнасцаў, што выпускала зборнік “Сучасны Парнас” (1866, 1869 і 1876 гады). Пад уплывам парнасцаў выдаў зборнік “Сталактыты” (Les Stalactites, 1846). “Маленькі трактат пра французскую паэзію” (Petit traité de poésie française, 1872), напісаны пад уплывам літаратурных поглядаў Тэафіля Гацье пра “мастацтва дзеля мастацтва”. У зборніках “Акрабатычныя оды” (Odes funambulesques, 1857) і “Новыя акрабатычныя оды” (Nouvelles odes funambulesques, 1869) Банвіль крытыкуе меркантыльны дух Другой імперыі — імперыі “Французскага банка і грошай”. У зборніках “Прускія ідыліі” (1871) і “Парыжскія камеі” (1866—1873) гучаць палітычныя матывы, выяўленыя ў партрэтах барацьбітоў Камуны. Адзін з першых рамансаў Клода Дэбюсі напісаны на вершы Банвіля.
Памёр паэт 13 сакавіка 1891, пахаваны на могілках Манпарнас.