Амерыканска-ангельскі паэт, драматург і літаратурны крытык, прадстаўнік мадэрнізму ў паэзіі. Лічыцца адным з найвялікшых паэтаў XX ст.
Нарадзіўся 26 верасня 1888 у горадзе Сэнт-Луіс, ЗША. У Вялікабрытаніі з 1917. Першую сусветную вайну ўспрыняў як банкруцтва цывілізацыі і крах усяго ліберальна-гуманістычнага светаўспрымання, што адлюстравалася ў яго паэме “Бясплодная зямля” (1922) з яе выключнай ідэйна-мастацкай складанасцю (сплаў трагедыйнасці, лірызму, парадыйнай і міфалагічнай вобразнасці). Трагічнаму адчуванню бессэнсоўнасці, спустошанасці, эстэтычнага выраджэння ў сучасным жыцці (паэма “Пустыя людзі”, 1925) супрацьпастаўляў пошук духоўных пачаткаў у рэлігіі (мадэрнізаванае хрысціянства), а таксама ў культурных і мастацкіх традыцыях дарэнесансавай эпохі (кніга эсэ “Святы лес”, 1921; паэтычная сюіта “Попельная серада”, драма ў вершах “Смерць у саборы”, 1935, і інш.). Выступаў за “дэперсаналізацыю” паэтычнага акта, у абарону мастацкай традыцыі і класікі як вечнага эталона. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі па літаратуры (1948).
Памёр 4 студзеня 1965 году ў Лондане.
Пераклад паэмы “Пустыя людзі” на беларускую мову зрабіў Віктар Валынскі (“Далягляды”, 1985), “Попельнай серады” — Алесь Разанаў (“Крыніца”, №9 (24), 1996).
