Арына (Ірына) Глінская нарадзілася у Мсціславе Магілёўскай вобласці ў сям’і настаўнікаў. Закончыла Магілёўскі педагагічны тэхнікум (1926), манументальнае аддзяленне Вышэйшага мастацка-тэхнічнага інстытута ў Ленінградзе (1930). Працавала асістэнтам у Ленінградскім інстытуце інжынераў камунальнага будаўніцтва па кафедры Уводзіны ў архітэктурнае праектаванне і архітэктурная графіка (1930—1935), праектавальнікам у Архітэктурна-планіровачным упраўленні Ленгарвыканкама (1935—1938), кіраўніком групы малых формаў архітэктуры і афарбоўкі фасадаў (1938—1941). Удзельнічала ў Другой сусветнай вайне, узнагароджаная медалямі. У 1946 г. пасля дэмабілізацыі паступіла ў аспірантуру на кафедру мастацтваў у Ленінградскім дзяржаўным універсітэце імя Жданава, дзе ў 1950 г. абараніла дысертацыю на тэму “Развіццё галандскага рэалістычнага жанравага жывапісу ў першай чвэрці XVII ст.”, атрымала ступень кандыдата мастацтвазнаўства. Працавала асістэнтам у гэтай навучальнай установе (1949—1951), у Інстытуце імя Рэпіна (1951—1952) і па сумяшчальніцтве ў Інстытуце інжынераў будаўніцтва на архітэктурным факультэце, а пазней — старшым навуковым супрацоўнікам метадычнага аддзела Навукова-асветніцкага аддзела Эрмітажа. У беларускіх выданнях (газета “Камуніст”, альманах “Уздым”) выступала з вершамі і прозай з 1926 г., калі была сяброўкай Бабруйскай філіі “Маладняка”, у расійскіх — з 1930-х гг. Аўтарка п’есы “Дорога жизни” (1957), аповесці “Смирно, сердце!” (1965), вершаў, апавяданняў, шэрагу дапаможнікаў па методыцы выкладання выяўленчага мастацтва (“Как рисовать фигуру человека” і інш.).
