Нарадзілася ў Мінску ў сям’і немца-чыгуначніка і хатняй гаспадыні — беларускі. Закончыла літаратурна-лінгвістычнае аддзяленне педагагічнага факультэта Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Была сяброўкай літаратурных аб’яднанняў “Маладняк” і БелАПП. У 1933 г. выехала ў Сібір услед за сваім рэпрэсаваным мужам — паэтам Максімам Лужаніным. Пасля заканчэння тэрміну пакарання ў 1935 годзе яны пакінулі Марыінск і прыехалі ў Маскву да бацькоў Я. Пфляўмбаўм. У 1935—1945 гадах працавала карэктарам, а потым рэдактарам Абароннага дзяржаўнага выдавецтва ў Маскве (“Оборонгиз”). З 1945 году жыла ў Мінску, у 1964 г. выйшла на пенсію.
Першы верш Я. Пфляўмбаўм “Пялёсткі восені” быў надрукаваны ў газеце “Савецкая Беларусь” у 1925 г. Разам з З. Бандарынай і Н. Вішнеўскай стала аўтарам калектыўнай кнігі “Вершы” (1926). Пасля доўгага маўчання аднавіла творчую дзейнасць толькі ў 1980-я гг., выдала кнігі "Сувой жыцця" (1989), "На захадзе сонца" (1992).
