№21: Знак прысутнасці

№21: Знак прысутнасці

Мы прысвячаем новы нумар “ПрайдзіСвета” феномену сувязі літаратуры і гомасэксуальнасці, альбо, кажучы мовай ХХІ стагоддзя, сувязі літаратуры і ЛГБТК. Ці застаецца літаратура літаратурай, калі адкрывае нам сусвет цялеснасці, сэксуальнасці, інтымнасці? Чаму беларуская літаратура моцная ў апісанні вайны і такая бездапаможная, стэрыльная ў апісанні цялеснасці і сэксуальнасці? Ці існуе беларуская ЛГБТК-літаратура? На гэтыя і іншыя пытанні можна будзе знайсці адказы ў нумары

Чытаць далей

In memoriam: Алег Лойка

2 красавіка 2009

In memoriam: Алег Лойка

Алег Лойка
(1 траўня 1931 – 19 лістапада 2008)
19 лістапада 2008 г. у Слоніме памёр Алег Лойка, беларускі пісьменнік, перакладнік і літаратуразнаўца. У памяць Алега Лойкі змяшчаем нізку яго перакладаў з нямецкай, польскай і туркменскай моваў.
 
Ёган Вольфганг Гётэ

Зулейка гаворыць
(З «Кнігі сузірання»)

Люстэрка шэпча мне, што я – краса,
А ёсць яшчэ і старасць, і трывога...
Няхай я толькі божая раса,
Бог – ува мне, абняць спяшайся Бога!..Казімера Завістоўская

***Душа мая – планет кругазвароты...
(Апошні аўтарскі варыянт санэта)

Душа мая – планет кругазвароты,
Якім яна – святлічным гротам мроі,
Што пілігрымных мар вяртае роі
Ў зялёным маем здобныя вароты.

Гудзьбою ў іх нат лютні пазалота,
А ў струны хтось ударыць першацветам,
Усе яны – каханню гімн, гімн свету,
Як сонца беззваротная пяшчота.
.......................................................
Далонню ж не гасі святліц зарніцы
Ты, відма кургановае, што енкі
Крыжоў сатлелых увабрала ў зрэнкі,

Не, не гасі ты залатой званніцы...
Пакінь, хай звоніць, хай яшчэ цялесніць
Апошнія акорды маёй песні...Махтумкулі

Мой любімы, арабскай мовай слаўны
Скрывавілі кашулю, твар і рукі
Твае, арабскай мовай, імем слаўны!
У рабства прадалі – на ганьбу, мукі
Цябе, арабскай мовай, імем слаўны!
Як плакаў ты, разлучаны з Радзімай,
Перад пустыняй – пусткай нелюдзімай,
Што страшыла вачмі ваўкоў пустымі
Цябе, арабскай мовай, імем слаўны!
Вы кветку вырывалі і ламалі,
Кляймом разлукі грудзі апякалі,
Навечна вочы бацькі слепнуць сталі
Твайго, арабскай мовай, імем слаўны!
Ці ж быў брат брату той ліхой гадзінай?!
Звяр’ё і тое збеглася ў гурт шчыльны,
Сум вочы адбіраў ім, страх магільны
Па-над табой, арабскай мовай слаўны!
Махтумкулі ж гаворыць: свет – не краты,
Спагадай і раскаяннем багаты,
І ў ногі ўпаў ён прад выгнанцам-братам –
Табой, арабскай мовай, імем слаўны!..

Чытайце таксама

Цікавы, сапраўдны, шчыры твор — вось што істотна

Алеся Башарымава

Цікавы, сапраўдны, шчыры твор — вось што істотна

— Калі паглядзець на спіс тваіх перакладаў для часопіса “ПрайдзіСвет”, адразу напрошваецца пытанне, што ты любіш больш: шведскую літаратуру ці дзіцячую? — Дзіцячую: думаю, там адсотак таго, што мне можа…

Спачатку было не натхненне, а вытворчая неабходнасць

Уладзімір Сіўчыкаў

Спачатку было не натхненне, а вытворчая неабходнасць

Першыя тры гады я правучыўся ў Жодзінскай школе-інтэрнаце і не скажу, што чытанне тым часам заўсёды прыносіла асалоду. Нават у трэцякласніка па сьпіне часам прабягаў халадок перад здачаю чарговае кнігі…

Кніжны фэн-шуй

Кніжны фэн-шуй

У наш час, калі кватэры пазбаўляюцца савецкіх грувасткіх секцый з антрэсолямі, у бібліяфілаў узнікае праблема: куды падзець кнігі? Як іх кампактна расставіць, ды каб зручна, ды каб прыгожа?

Як цвыркаць літаратуру

Як цвыркаць літаратуру

У эпоху інфармацыйнага грамадства літаратуры робіцца цесна ў вызначанай для яе папярэднімі стагоддзямі форме – кнізе. І яна ці, хутчэй, яе знаўцы асвойваюць усё новыя нішы і новыя магчымасці, што з’яўляюцца…

2753