Заробак
(L'innustria)
Мяне, было, нядаўняю парою
Нядобры лёс без грошыка пакінуў.
Ну што рабіць? Пайшоў я да каміна,
Ўзяў шуфлік там, расхрабустаў натрое,
Ў кашулю заматаў ламачча тое
Ды скіраваўся на Кампавачына,
Бо там ангельцы, й можна з той прычыны
Чужою скарыстацца прастатою.
Ідзе разумнік; я да йго таропка:
Зірніце, моўлю так, шаноўны пане,
На слаўны плён учорашніх раскопкаў!
Той кажа “Бляск!” і мне ў замілаванні
Дае манету. Ў Рыме падзаробкаў
Лягчэйшых хутка ўвогуле не стане.
Плата
(La penale)
Ксяндзы — майстры, вядома, плату грэсці.
Наш правіла прыдумаў з гэтай мэтай:
Моў, кожны, хто за лаянкай заспеты,
Шэсць грошаў мусіць пробашчу прынесці.
І вось няўдача мне: паселі дзесьці
Мы з фурманамі ў карты, і за гэтай
Гульнёй прайграў я срэбную манету;
Ну, і крыху праз тое лёс пабэсціў.
Хтось, мусіць, расказаў; праз пару дзён жа
Той ксёндз пытае — што ж, моў, не прыношу.
Я растлумачыць мог бы ўсё, дык ён жа
Не слухаў, хоць адказ я меў харошы.
То ў выніку я й моўлю: Ойча ксёнжа,
Каб ты падох, трымай дванаццаць грошаў.
Вясковая брацця
(Li frati d'un paese)
А вось было яшчэ: мінулым летам
Я працаваў у кляштары ў Джэнцана;
Ды чую, ўверсе гвардыян старанна
Кагось шукае й лаецца з імпэтам.
Бо мусілі манахі ў часе гэтым
Спяваць ужо навэну да Касьяна,
Аж ні адзін пакуль да закрыстана
Не выйшаў. Той шукаў, шукаў — ды дзе там!
Бліжэе ноч, у храме ўжо паўнютка,
То што рабіць? Не апускаць жа рукі.
Пайшоў айцец у трапезную хутка
І да вячэры пазваніў. На гукі
Прыбеглі тыя ўраз; а ён ім: Ну-тка,
Шыбуйце ўсе ў касцёл, браты свінюкі!
пераклад з рымскага дыялекту — Антон Францішак Брыль
