І мы пастушкамі...
(My tez pastuszkowіe...)
І мы пастушкамі,
нібы каралямі,
на возе, на возе
з капэлаю едзем.
Марозам вясель нас,
марозе, марозе.
Грай, кажа Езус, Бартак, – брачу!
Стой, хлопча, басэтлю я зладжу
і смык мой, і смык мой.
Бартосік нясілкі –
ані валасінкі
на смыку, на смыку.
Хлапец не шманае,
за хвост ён хапае
кабылу для шыку,
і ўцінае ў сваю шалмаю,
аж Езус з пялюшак гукае –
даволі, даволі.
Здароў, жаніх-братка,
пара йсці да статка
сцяжынкай, сцяжочкай.
Шавель! – Езус губкай:
дай мёду ім з кубкам
і з бочкай, і з бочкай.
Ой, дзяку, Дзіцятка, пакорна! –
Налітыя брухі па горла!
Хвала Табе Пане!
Гэй, у дзень народзін...
(Hej, w dzіen narodzenіa...)
Гэй, у дзень народзін, у дзень і ў гадзіну
спрадвечнага Бога адзінаму Сыну
песні спявайма, хвалу Богу давайма.
Гэй, калядка, калядка.
Радзіла Панна нябеснае дзіцятка,
у яслі паклала святое ягнятка
Пастухі спяваюць, на гусельках граюць.
Гэй, калядка, калядка.
Як толькі пастушкі пра тое пачулі,
Адразу ў Бэтляем уподбег памкнулі,
Вітаючы дзіцятка, малое ягнятка,
Гэй, калядка, калядка.
Езу, пекны квеце...
(Jezu, slіczny kwіecіe...)
Езу, пекны квеце,
яўлены ў свеце,
чаму родзішся зімою,
маразы нясеш з сабою,
а не ў цёплым леце,
а не ў цёплым леце?
Езу, немаўлятка,
ты не панянятка,
не ў палацах уходжаны,
ў бедным хляве народжаны,
між быдла – ягнятка,
між быдла – ягнятка.
Пекная лілея
Паненка Марыя
чыста ружа – пекна, гожа,
не шукае панскіх ложаў,
у яслях спавівае,
у яслях спавівае,
а вослік з цяляткам
стаяць ля дзіцятка
і грэюць сваім дыханнем,
і кленчаць, Сыну і Панне,
чалом б’юць, – калядка,
калядка, калядка!
Анёл з неба будзіць
найперш – каго любіць:
Пастушаткі, уставайце,
Пана ў ясельках вітайце,
Ён вас прыгалубіць!
Ён за вас парупіць!
Пастушкі усталі
Пана прывіталі,
хто там песняй, хто там лірай,
хто дарункам, ласкай шчырай
Пана шанавалі,
Пана шанавалі.
Голя, голя! Пастыры з поля...
(Hola, hola, pasterze z pola...)
Голя-голя, пастыры з поля!
Гэй, Пана вітайце,
і дарункі складайце.
Заклікаюць анёлкі:
Гэй, браточкі-пахолкі,
ідзіце і бяжыце
ды быдла ў хлеў ганіце.
Ў торбы сыр, на радзіны
да малюткі, дзяціны!
Здайма ў яслях Пану
нашу учту й пашану,
Пойдзем усе з вяселлем
у гэты яго Бэтлеем.
Пойдземце, дударочкі,
пойдземце, бубнарочкі.
Валясю! Кубасю! гудзіце,
Станасю! Вайтасю! дудзіце:
Ой дына, ой дына, ой дына,
хай жыве Пан Езус дзяціна!
Голя, хлопцы, хутчэй у яслі!
Усе Пана вітайце,
хто што маеце, – дайце.
Масла ці куранятка
для малога дзіцятка,
сыру клінок, цыбулькі,
для маладой матулькі,
грушкі, сліўкі і хлеба
для дзядуленькі Язэпа.
Просім цябе, наш Малец,
Зямлі-неба Пасланец,
прыняць дар, добры Пане,
на які хлопцаў стане,
прымі ўсё сардэчна,
бо любім цябе вечна.
Банасю! Галасю! гудзіце,
Бартосю! Пакосю! дудзіце:
Ой дына, ой дына, ой дына,
хай жыве Пан Езус дзяціна!
Перакладзена з нотнага архіву “Капэлы Адраджэнне” і Віктара Скорабагатава
