№21: Знак прысутнасці

№21: Знак прысутнасці

Мы прысвячаем новы нумар “ПрайдзіСвета” феномену сувязі літаратуры і гомасэксуальнасці, альбо, кажучы мовай ХХІ стагоддзя, сувязі літаратуры і ЛГБТК. Ці застаецца літаратура літаратурай, калі адкрывае нам сусвет цялеснасці, сэксуальнасці, інтымнасці? Чаму беларуская літаратура моцная ў апісанні вайны і такая бездапаможная, стэрыльная ў апісанні цялеснасці і сэксуальнасці? Ці існуе беларуская ЛГБТК-літаратура? На гэтыя і іншыя пытанні можна будзе знайсці адказы ў нумары

Чытаць далей

Змест


Алок Вайд-Мэнан Вулічны гвалт Вершы Фрэнк О’Хара Трымаю воблака ў абдымках Вершы Пэт Паркер Так прагну з табой кахацца і словы замест гэтага пішу Вершы Ўолт Ўітмэн Як Адам на золку ўранні Вершы Эмі Лоўэл Калі б я здолела злавіць зялёны ліхтар светляка Вершы Сара ТысдэйлЭрына Верш Алфрэд Эдвард Хаўсмэн Больш не пытай: баюся, не змаўчу Вершы Гедрэ Казлаўскайтэ Размаўляць на забытых мовах Вершы Івар Сільдпачуццё што нешта не так Вершы Сімона дэ БавуарДругі пол Фрагмент кнігі Жан Както Белая кніга
Іда Ліндэ Мама забойцы Урывак з рамана Жорж Экгаўт Татуіроўка Апавяданне Уладзіслаў Гарбацкі Апошні ўраніст Эсэ
Крысціна Бандурына Something Special Вершы Карэкцыя перспектывы Апавяданне Надзя Гусакоўская не вставать рано утром, чтоб не упасть Вершы Уладзіслаў Гарбацкі Прыдарожныя макі Апавяданне Каровы ды мужыкі Апавяданне Дар’я Трайдэн Нямая Апавяданне Вампірызм Апавяданне Хвароба Апавяданне Дзмітрый Ермаловіч-Дашчынскі Небесный сеанс прерывается Вершы
“Вось так я пішу” Рэпрэзентацыя негетэранарматыўнай сэксуальнасці ў літаратуры Матэрыялы круглага стала
Вольга Гапеева Гульня ў гендар, або Чаму качкі размаўляюць на лавандавай мове Эсэ Альгерд Бахарэвіч “Зразумейце маю адзіноту”: “Дзёньнік” Вітальда Гамбровіча як досьлед уласнае сэксуальнасьці Эсэ Дар’я Трайдэн Бог і мілыя хлопчыкі: рэлігія і гомаэротыка ў творах Герарда Рэвэ Эсэ Кацярына Маціеўская Эфект Пігмаліёна Эсэ Ганна Янкута Гісторыя аднаго сына Эсэ Справа Роджэра Кейсмента Эсэ Літаратурнае жыццё бостанскага шлюбу Эсэ Уладзіслаў Гарбацкі Як беларусы ў 1928 годзе гей-шлюбам палохалі Эсэ Апошні enfant terrible ХХ стагодзьдзя Эсэ Жанчына, што кахала мужчынаў, якія кахалі мужчынаў Эсэ Уладзімір Валодзін Уголовное преследование гомосексуалов в СССР (1946-1991): цифры и дискурсы

У гэты дзень, 23 чэрвеня

  • 1880

    Памёр Албрэхт Радэнбах (нід. Albrecht Rodenbach, нар. 27 кастрычніка 1856), адзін з самых значных фламандскіх паэтаў і лідар руху за адраджэнне фламандскай літаратуры, што пачаўся ў ХІХ стагоддзі, хаця Радэнбаха можна назваць хутчэй сімвалам гэтага руху, чым яго актыўным дзеячам, бо ён памёр у 23 гады. Хуга Вэрыст назваў яго “паэтам, душой, сэрцам, розумам, словам адроджаных фламандцаў”. Албрэхт быў старэйшым сярод 10 дзяцей у сям’і, а таксама стрыечным братам французскага пісьменніка Жоржа Радэнбаха. Бацька Албрэхта Юлій Радэнбах паходзіў з Райнланду і быў братам Фелікса Радэнбаха, фламандскага палітычнага прапагандыста. Маці, хаця і валонка з паходжання, свабодна размаўляла па-нідэрландску. У Лейдэнскім універсітэце Радэнбах пазнаёміўся з паэтам Полам дэ Монтам. Разам яны пачалі змаганне за фламандскае культурнае адраджэнне, за роўныя правы французскамоўных і нідэрландскамоўных студэнтаў і стварылі ў 1876 годзе “Асацыяцыю ўсіх фламандскіх студэнтаў” (Algemene Vlaamse Studentenbond). Яны патрабавалі ўвядзення заняткаў па нідэрландскай мове і культуры. У ілюстраваным часопісе асацыяцыі “Вымпел” (Het Pennoen) ананімна друкаваліся эсэ Радэнбаха. Пры жыцці Радэнбах быў знакаміты як аўтар вершаў і песняў, якія зрабіліся сімваламі і натхненнем фламандскага руху. Памёр ад туберкулёзу. Вершы Радэнбаха на беларускую перакладалі Кацярына Маціеўская і Ганна Янкута.

  • 1889

    Нарадзілася Ганна Ахматава (руск. Анна Ахматова, сапр. Гарэнка; памерла 5 сакавіка 1966), руская паэтка, празаік, літаратуразнаўца і крытык, першая жонка Мікалая Гумілёва. Чалец Палітбюро ЦК ВКП (б) Андрэй Жданаў у 1946 годзе наступным чынам пісаў пра Ахматаву: “Ці то манашка, ці то блудніца, а дакладней, блудніца і манашка, у якой блуд змяшаны з малітвай. <...> Такая Ахматава з яе маленькім, вузкім асабістым жыццём, нікчэмнымі перажываннямі і рэлігійна-містычнай эротыкай. Ахматаўская паэзія зусім далёкая ад народа”. Прызнаная класікам рускай паэзіі яшчэ ў 1920-я гады, Ахматава спазнала замоўчванне, цэнзуру і цкаванне. Шматлікія яе творы не друкаваліся не толькі пры яе жыцці, але і амаль два дзесяцігоддзі пасля яе смерці.

  • 1910

    Нарадзіўся Жан Ануй (фр. Jean Anouilh, памёр 3 кастрычніка 1987), французскі драматург, адзін з найбуйнейшых прадстаўнікоў міфалагічнага тэатра Францыі. Паводле нацыянальнасці — баск. Аўтар п’есаў “Гарнастай” (L'Hermine, 1931), “Баль злодзеяў” (Le Bal des voleurs, 1932), “Пасажыр без багажу” (Le Voyageur sans bagage, 1937), “Леакадзія” (Léocadia, 1939), “Эўрыдыка” (Eurydice, 1942), “Антыгона” (Antigone, 1944; выклікала нечуваны рэзананс пасля пастаноўкі ў акупаваным немцамі Парыжы), “Рамэа і Жанэта” (Roméo et Jeannette, 1946), “Медэя” (Médée, 1946), “Жаўрук” (L'Alouette, 1953) і інш.

  • 1945

    Нарадзіўся Чэль Альбін Абрагамсан (шв. Kjell Albin Abrahamson), шведскі пісьменнік і журналіст. Карэспандэнт Шведскага нацыянальнага радыё ў Варшаве, Маскве, Вене, аўтар шэрагу кніг, прысвечаных пераходным краінам Усходняй Еўропы і Расіі, у тым ліку нашай краіне — “Беларусь: 89 міліметраў ад Еўропы” (Vitryssland : 89 millimeter från Europa, 1999).

  • 1959

    Памёр Барыс Віян (фр. Boris Vian, нар. 10 сакавіка 1920), французскі паэт, празаік, джазавы музыка і спявак. Аўтар шэрагу мадэрнісцкіх эпатажных твораў, Віян зрабіўся класікам французскай літаратуры, прадказаўшы бунт нонканфармісцкіх твораў 1960-х гг. Пісаў не толькі пад сваім імем, але і пад 24 псеўданімамі, самы вядомы з якіх — Вернан Саліван. Прозу Б. Віяна на беларускую мову перакладалі Алесь Асташонак (“Ваўкалак”), Сяргей Шупа (“Сюрпрыз — вечарынка ў Леабіля”).