№21: Знак прысутнасці

№21: Знак прысутнасці

Мы прысвячаем новы нумар “ПрайдзіСвета” феномену сувязі літаратуры і гомасэксуальнасці, альбо, кажучы мовай ХХІ стагоддзя, сувязі літаратуры і ЛГБТК. Ці застаецца літаратура літаратурай, калі адкрывае нам сусвет цялеснасці, сэксуальнасці, інтымнасці? Чаму беларуская літаратура моцная ў апісанні вайны і такая бездапаможная, стэрыльная ў апісанні цялеснасці і сэксуальнасці? Ці існуе беларуская ЛГБТК-літаратура? На гэтыя і іншыя пытанні можна будзе знайсці адказы ў нумары

Чытаць далей

Змест


Алок Вайд-Мэнан Вулічны гвалт Вершы Фрэнк О’Хара Трымаю воблака ў абдымках Вершы Пэт Паркер Так прагну з табой кахацца і словы замест гэтага пішу Вершы Ўолт Ўітмэн Як Адам на золку ўранні Вершы Эмі Лоўэл Калі б я здолела злавіць зялёны ліхтар светляка Вершы Сара ТысдэйлЭрына Верш Алфрэд Эдвард Хаўсмэн Больш не пытай: баюся, не змаўчу Вершы Гедрэ Казлаўскайтэ Размаўляць на забытых мовах Вершы Івар Сільдпачуццё што нешта не так Вершы Сімона дэ БавуарДругі пол Фрагмент кнігі Жан Както Белая кніга
Іда Ліндэ Мама забойцы Урывак з рамана Жорж Экгаўт Татуіроўка Апавяданне Уладзіслаў Гарбацкі Апошні ўраніст Эсэ
Крысціна Бандурына Something Special Вершы Карэкцыя перспектывы Апавяданне Надзя Гусакоўская не вставать рано утром, чтоб не упасть Вершы Уладзіслаў Гарбацкі Прыдарожныя макі Апавяданне Каровы ды мужыкі Апавяданне Дар’я Трайдэн Нямая Апавяданне Вампірызм Апавяданне Хвароба Апавяданне Дзмітрый Ермаловіч-Дашчынскі Небесный сеанс прерывается Вершы
“Вось так я пішу” Рэпрэзентацыя негетэранарматыўнай сэксуальнасці ў літаратуры Матэрыялы круглага стала
Вольга Гапеева Гульня ў гендар, або Чаму качкі размаўляюць на лавандавай мове Эсэ Альгерд Бахарэвіч “Зразумейце маю адзіноту”: “Дзёньнік” Вітальда Гамбровіча як досьлед уласнае сэксуальнасьці Эсэ Дар’я Трайдэн Бог і мілыя хлопчыкі: рэлігія і гомаэротыка ў творах Герарда Рэвэ Эсэ Кацярына Маціеўская Эфект Пігмаліёна Эсэ Ганна Янкута Гісторыя аднаго сына Эсэ Справа Роджэра Кейсмента Эсэ Літаратурнае жыццё бостанскага шлюбу Эсэ Уладзіслаў Гарбацкі Як беларусы ў 1928 годзе гей-шлюбам палохалі Эсэ Апошні enfant terrible ХХ стагодзьдзя Эсэ Жанчына, што кахала мужчынаў, якія кахалі мужчынаў Эсэ Уладзімір Валодзін Уголовное преследование гомосексуалов в СССР (1946-1991): цифры и дискурсы

У гэты дзень, 13 снежня

  • 1720

    Нарадзіўся Карла Гоцы (іт. Carlo Gozzi, памёр 4 красавіка 1806), італьянскі драматург, аўтар казачных п’есаў (ф’яба), што выкарыстоўваюць фальклорныя элементы сюжэту і прынцыпы камедыі дэль артэ ў выбары персанажаў-масак. Згодна з легендай сваю першую п’есу Гоцы напісаў, паспрачаўшыся з Гальдоні (які быў тады ў зеніце славы), што напіша п’есу з самым простым сюжэтам, якая зробіцца знакамітай. Так з’явілася “Любоў да трох апельсінаў” — п’еса, якая перадвызначыла з’яўленне жанру ф’ябы, альбо трагікамічнай казкі для тэатра.

  • 1797

    Нарадзіўся Генрых Гайнэ (ням. Christian Johann Heinrich Heine, памёр 17 лютага 1856), нямецкі паэт, публіцыст, крытык. Лічыцца апошнім паэтам “рамантычнай эпохі”. Акрамя паэзіі займаўся палітычнай публіцыстыкай. Шырокую вядомасць яму прынесла выданне чатырохтомніка “Карціны дарогі” (1826—1831), напісанага на падставе вандровак па Германіі. Стаміўшыся ад цэнзуры, у 1831 г. паэт пераязджае ў Парыж (пазней, у 1935, бундэстаг афіцыйна забараніў творы Гайнэ). Апошнія восем гадоў жыцця Гайнэ быў прыкаваны да ложка, бо хварэў на параліч. Тым не менш, ён не кідаў займацца паэзіяй, у выніку чаго з’явіліся зборнікі “Рамансэра” (1851) і “Вершы 1853 і 1854 гг.”

  • 1873

    Нарадзіўся Валерый Брусаў (руск. Валерий Брюсов, памёр 9 кастрычніка 1924), рускі паэт, празаік, драматург, перакладчык, літаратуразнаўца, літаратурны крытык і гісторык. Адзін з заснавальнікаў рускага сімвалізму. Першы зборнік яго вершаў называецца Chefs d’oeuvre (“Шэдэўры”, 1905). Перакладаў Верхарна, Вэрлена, Метэрлінка, Гюго, Ўайлда, Байрана і інш.

  • 1893

    Нарадзіўся Мікола Хвылявы (укр. Микола Хвильовий, памёр 13 траўня 1933), украінскі празаік, паэт, публіцыст, адзін з заснавальнікаў украінскай паслярэвалюцыйнай літаратуры, аўтар выслоўя “Геть від Москви!” На беларускую мову апавяданні Хвылявога перакладалі Уладзь Лянкевіч і Ганна Міхальчук.

  • 1909

    Памёр Інакенцій Аненскі (руск. Иннокентий Анненский, нар. 1 верасня 1855), рускі паэт, драматург, перакладчык. Асноўная стыхія творчасці Аненскага — свет “хворай душы”. Паводле ўласных словаў, у паэзіі Аненскі імкнуўся выказаць “гарадскую, часткова каменную, музейную душу”, якую “катавалі Дастаеўскім”, “хворую і чулую душу нашых дзён”. Аненскі — аўтар чатырох п’есаў. На рускую мову пераклаў поўны збор п’есаў Эўрыпіда, а таксама вершы Гарацыя, Гётэ, Мюлера, Гайнэ, Бадлера, Вэрлена, Рэмбо, Рэнье. Зрабіў вялікі ўплыў на рускіх мадэрністаў (акмеістаў і футурыстаў).

  • 1983

    Памёр Нікіта Стэнэску (рум. Nichita Stănescu, нар. 31 сакавіка 1933), адзін з самых значных румынскіх паэтаў другой паловы ХХ ст., які атрымаў шэраг літаратурных узнагародаў, у тым ліку быў намінаваны на Нобелеўскую прэмію 1980 году. Тройчы быў жанаты (яго вяселлі адбыліся ў 1952, 1962 і 1982 гадах). Памёр ад гепатыту ва ўзросце 50 гадоў.

  • 2005

    Пакараны смерцю Стэнлі “Тукі” Ўільямс (анг. Stanley Tookie Williams III, нар. 29 снежня 1953), бандыт, адзін з заснавальнікаў банты “The Crips”, аўтар шэрагу кніг для дзяцей. У 1981 годзе быў арыштаваны, прычым не толькі за стварэнне злачыннай групоўкі, але і як меркаваны забойца 4 чалавек. Быў асуджаны на страту, чаканне якой расцягнулася на 24 гады, за якія Ўільямс раскаяўся і пачаў пісаць дзіцячыя кнігі. Галоўная тэма яго твораў — барацьба з вулічным злачынствам. Ўільямс дзевяць разоў рабіўся намінантам на Нобелеўскую прэмію, пяць з якіх — за мір і чатыры — па літаратуры. Апроч гэтага пісьменнік атрымаў прэмію прэзідэнта ЗША. Нобелеўскай прэміі ён так і не атрымаў, але зрабіўся адзіным яе намінантам, асуджаным на страту. Прысуд быў выкананы 13 снежня 2005.