№21: Знак прысутнасці

№21: Знак прысутнасці

Мы прысвячаем новы нумар “ПрайдзіСвета” феномену сувязі літаратуры і гомасэксуальнасці, альбо, кажучы мовай ХХІ стагоддзя, сувязі літаратуры і ЛГБТК. Ці застаецца літаратура літаратурай, калі адкрывае нам сусвет цялеснасці, сэксуальнасці, інтымнасці? Чаму беларуская літаратура моцная ў апісанні вайны і такая бездапаможная, стэрыльная ў апісанні цялеснасці і сэксуальнасці? Ці існуе беларуская ЛГБТК-літаратура? На гэтыя і іншыя пытанні можна будзе знайсці адказы ў нумары

Чытаць далей

Багдан-Ігар Антоныч

Аўтабіяграфія

Вершы



Вясна

(Весна)

Расце Антоныч і расце трава,
курчавяцца і зелянеюць вольхі,
ты нахіліся, нахіліся толькі –
пачуеш таямнічасць хараства.

Дажджом мяне вясновым не трывож!
Разбіты сіні жбан шклянога неба,
аскепкі лісця шклом пакрылі глебу,
у рэшата збіраеш цёплы дождж?

Лясною мовай крыкнула сава,
у стрэльбу ночы ўклалі зоркі-кулі,
на вольхах месяц расклююць зязюлі,
расце Антоныч і расце трава.
 

 

пераклад з украінскай – Алена Пятровіч

Вішні

(Вишні)

Антоныч быў хрушчом і жыў тады на вішнях,
На вішнях тых, якія апяваў Шаўчэнка.
Мая краіна зорная, дзе кожны – бліжні,
Краіна, дзе садок вішнёвы й салавейка.

Дзе вечары з Евангелля і дзе світанкі,
дзе неба сонцам прыціскае хутар белы,
Цвітуць натхнення вішні кучарава-п’янка,
Як за Шаўчэнкам, зноўку пояць песню хмелем.
 

 

пераклад з украінскай – Алена Пятровіч

Аўтабіяграфія

(Автобіоґрафія)

З гары, што вобач сонца, першы раз усміхнуўся небу,
тады мяне наведаў таямнічы, дзіўны геній,
зялёных словаў спеў заспеў мяне ў адно імгненне.
Цяпер – дзе б я ні быў і калі-небудзь,
я ўсё ж – дзіця п’яное з сонцам у кішэні.

А як сышоў я з гор на гарадскі памост,
у нэндзе і бядзе я долі даў зарок яе не ганіць,
глядзеў спакойна на ўсхваляваных хвіляў танец,
Мае радкі – над рэчкай часу калінавы мост,
я – закаханы ў жыццё паганец.
 

 

пераклад з украінскай – Алена Пятровіч

Да маёй песні

(До моєї пісні)

Круціцца свет веснавы і зялёны.
Ясень і сэрца спявае ўва мне.
Песня кружыць вераценцам натхнёным,
слоўнае срэбра на верацяне.

Ясень, асвечаны сонцам, напіўся,
Персцень натхнення на сэрцы знайшоў.
Гэй жа, п’яны, і ляці, і круціся
песняй маіх дваццаці трох гадоў!
 

 

пераклад з украінскай – Алена Пятровіч

На шляху

(На шляху)

Аплецены вятрамі золак
ляціць, бы цыганё, з вады
і на пяску крычыць вясёла,
апалены і малады.

Рака змяістай песняй песціць,
і хлешчуць хвалямі вятры,
і дзень хавае ў строму месяц,
нібы ў кішэню грош стары.

Клююць ляшчыну спевам косы,
звініць, бы медзь, шырокі шлях.
Ідзе рассмеяны і босы
хлапчына з сонцам на плячах.
 

 

пераклад з украінскай – Алена Пятровіч

Рамантызм

(Романтизм)

Над морам крумкачоў навіслі хмары,
лірычны месяц скрала неба сінь,
і стромы дзікія, і далячынь,
з якое Байрана плывуць карсары.

У садзе цёмнай ноччу сумны Вэртэр
душу і свет кладзе на вагі зораў
і тужыць, што жыццё – бясконцы морак.
Адна ты, смерць, – прытулак хворых сэрцаў.

Два светы бачым мы. Адзін – наўкола,
другі – мы самі, і яны здавён
жыццё цяжараць, сэрца робяць кволым.

Няўжо слабейшыя ў грудзях пажары,
чым рэчаіснасці пустой праклён?
...Не ведалі, што лепшы свет за мары.
 

 

пераклад з украінскай – Кацярына Маціеўская

Балада пра блакітную смерць

(Балада про блакитну смерть)

Дамоў хімеры і падворкаў студні,
бы чэраў цемрадзі, і вузкасць мокрых сходаў,
бясконцасць іх, і прорва ночы студзіць,
і цёмных брамаў сум, і цвілі млосны подых.
Паперы змяты і запэцканы ашмётак,
сем простых словаў: “Просім не вініць нікога,
злачынцы не шукаць!” Крадзецца ў ціхіх ботах
бы мудры кот, па дахах ветаху падкова.

З аголеных дратоў букеты сіняй пары,
блакіт крыві бруіць з распухлых медных жылаў.
З-за шафы, што ў паўсне пералякана марыць,
хтось сола на кларнэце смутку ў морак выліў.

Гарыць струмень блакіту, бы душа, натхнёны,
і палкі шэпт вар’яцтва сэрцы двох калыша
на дне свядомасці.
І ноч у вір шалёны!
І сінім квеццем газ затчэ кілімы цішы!

Пасцель – ладдзю раскошы і тугі кахання –
мыш ветаху мяце хвастом, цынічна й куца,
і з целам цела ў цесным сошчапе расстання
у прагных курчах болю й асалоды б’юцца.

Над імі хіліцца анёл блакітны газу
і сінім полымем вянчае іх, бы міртам,
і душы, бы лілеі, аддае экстазу,
пакуль не дагараць апошняй кропляй спірту.

 

 

пераклад з украінскай – Марыя Мартысевіч

 

 

Чытайце таксама

Вольга Такарчук

Вольга Такарчук

Польская пісьменніца, эсэістка, сцэнарыстка, паэтка

Герман Чарлз Босман

Герман Чарлз Босман

Паўднёваафрыканскі пісьменнік, лічыцца найлепшым аўтарам кароткіх апавяданняў ПАР

Енс Ёханэс Ёргенсэн

Енс Ёханэс Ёргенсэн

Дацкі паэт, празаік і публіцыст.

(Гектар Х'ю Манро) Сакі

(Гектар Х'ю Манро) Сакі

Брытанскі пісьменнік, чые дасціпныя, а часам змрочныя апавяданні былі сатырай на норавы эдвардыянскай Англіі

2480