№21: Знак прысутнасці

№21: Знак прысутнасці

Мы прысвячаем новы нумар “ПрайдзіСвета” феномену сувязі літаратуры і гомасэксуальнасці, альбо, кажучы мовай ХХІ стагоддзя, сувязі літаратуры і ЛГБТК. Ці застаецца літаратура літаратурай, калі адкрывае нам сусвет цялеснасці, сэксуальнасці, інтымнасці? Чаму беларуская літаратура моцная ў апісанні вайны і такая бездапаможная, стэрыльная ў апісанні цялеснасці і сэксуальнасці? Ці існуе беларуская ЛГБТК-літаратура? На гэтыя і іншыя пытанні можна будзе знайсці адказы ў нумары

Чытаць далей

Змест


Алок Вайд-Мэнан Вулічны гвалт Вершы Фрэнк О’Хара Трымаю воблака ў абдымках Вершы Пэт Паркер Так прагну з табой кахацца і словы замест гэтага пішу Вершы Ўолт Ўітмэн Як Адам на золку ўранні Вершы Эмі Лоўэл Калі б я здолела злавіць зялёны ліхтар светляка Вершы Сара ТысдэйлЭрына Верш Алфрэд Эдвард Хаўсмэн Больш не пытай: баюся, не змаўчу Вершы Гедрэ Казлаўскайтэ Размаўляць на забытых мовах Вершы Івар Сільдпачуццё што нешта не так Вершы Сімона дэ БавуарДругі пол Фрагмент кнігі Жан Както Белая кніга
Іда Ліндэ Мама забойцы Урывак з рамана Жорж Экгаўт Татуіроўка Апавяданне Уладзіслаў Гарбацкі Апошні ўраніст Эсэ
Крысціна Бандурына Something Special Вершы Карэкцыя перспектывы Апавяданне Надзя Гусакоўская не вставать рано утром, чтоб не упасть Вершы Уладзіслаў Гарбацкі Прыдарожныя макі Апавяданне Каровы ды мужыкі Апавяданне Дар’я Трайдэн Нямая Апавяданне Вампірызм Апавяданне Хвароба Апавяданне Дзмітрый Ермаловіч-Дашчынскі Небесный сеанс прерывается Вершы
“Вось так я пішу” Рэпрэзентацыя негетэранарматыўнай сэксуальнасці ў літаратуры Матэрыялы круглага стала
Вольга Гапеева Гульня ў гендар, або Чаму качкі размаўляюць на лавандавай мове Эсэ Альгерд Бахарэвіч “Зразумейце маю адзіноту”: “Дзёньнік” Вітальда Гамбровіча як досьлед уласнае сэксуальнасьці Эсэ Дар’я Трайдэн Бог і мілыя хлопчыкі: рэлігія і гомаэротыка ў творах Герарда Рэвэ Эсэ Кацярына Маціеўская Эфект Пігмаліёна Эсэ Ганна Янкута Гісторыя аднаго сына Эсэ Справа Роджэра Кейсмента Эсэ Літаратурнае жыццё бостанскага шлюбу Эсэ Уладзіслаў Гарбацкі Як беларусы ў 1928 годзе гей-шлюбам палохалі Эсэ Апошні enfant terrible ХХ стагодзьдзя Эсэ Жанчына, што кахала мужчынаў, якія кахалі мужчынаў Эсэ Уладзімір Валодзін Уголовное преследование гомосексуалов в СССР (1946-1991): цифры и дискурсы

У гэты дзень, 15 студзеня

  • 1622

    Нарадзіўся Мальер (фр. Molière, сапр. Жан-Батыст Паклен, памёр 17 лютага 1673), французскі камедыёграф-класіцыст, актор і тэатральны дырэктар. У маладосці ездзіў з тэатральнай трупай па Францыі, граючы ў асноўным трагічныя ролі, бо быў упэўнены, што гэта ягонае амплуа. Камедыі пачаў пісаць праз недахоп у трупы рэпертуару. Пасля дэбюту ў Луўры 24 кастрычніка 1658 году трупа Мальера стала асталявалася пры двары Людовіка XIV. Многія п’есы Мальера выклікалі незадаволенасць і абурэнне двара, святароў і г.д.: сам Мальер з гэтай нагоды пасля забароны “Тарцюфа” пісаў у лісце да караля, што “арыгіналы дабіліся забароны копіі”. 17 лютага 1673 году на чацвертым прадстаўленні п’есы “Уяўны хворы” Мальеру, які граў ролю Аргана, зрабілася кепска, і праз некалькі гадзінаў ён памёр. Парыжскі арцыбіскуп не даваў дазволу на пахаванне Мальера, які як актор павінен быў прынесці пакаянне перад смерцю, і зняў забарону толькі на загад караля. Мальера пахавалі, нібы самагубцу, – ноччу, без абрадаў, за агароджай могілак. На беларускую мову п’есу “Тарцюф, альбо Ашуканец” пераклаў Рыгор Барадулін.

  • 1803

    Нарадзілася Марджары Флемінг (анг. Marjorie Fleming, скотс Mairjorie Fleemin, памерла 6 студзеня 1811) – шатландская паэтка. Памерла ў 8 гадоў. Стала знакамітая сваімі дзённікамі, якая вяла апошнія 18 месяцаў жыцця. Дзённікі былі надрукаваныя праз 50 гадоў пасля яе смерці ў віктарыянскую эпоху, і значна перапрацаваныя, бо лічылася, што васьмігадовай дзяўчынцы нельга было так пісаць. Арыгінальныя дзённікі выйшлі толькі ў 1935 годзе.

  • 1850

    Нарадзіўся Міхай Эмінэску (рум. Mihai Eminescu, памёр 15 чэрвеня 1889), самы вядомы румынскі пісьменнік у свеце, найвялікшы румынскі рамантык. Вучыўся ў Чарнаўцах на Букавіне. Галоўны твор – паэма “Лучафэр” (Luceafărul). У 1880-х гг. Эмінэску захварэў на маніякальна-дэпрэсіўны псіхоз і быў змешчаны ў лякарню для псіхічна хворых у чэрвені 1883-га. У снежні таго ж году выйшаў яго адзіны прыжыццёвы паэтычны зборнік “Вершы” (Poesii). Прычына смерці Эмінэску ў лякарні нявысветленая і застаецца загадкай. На беларускую мову Міхая Эмінэску працягвае перакладаць К. Коракс.

  • 1869

    Нарадзіўся Станіслаў Выспяньскі (польск. Stanisław Wyspiański, памёр 28 лістапада 1907), польскі паэт, драматург, мастак. Яго называюць “чацвертым польскім прарокам” (пасля Міцкевіча, Красіньскага і Славацкага), а яго значэнне як нацыянальнага драматурга супастаўнае са значэннем Ейтса для ірландскай літаратуры, Метэрлінка – для французскай, О’Ніла – для амерыканскай. Жывапісу вучыўся спачатку ў Яна Матэйкі, потым у французскіх мастакоў. У сярэдзіне 1890-х вярнуўся ў родны Кракаў і прыкладна ў той самы перыяд узяў удзел у стварэнні інтэр’ера царквы францысканцаў (у прыватнасці, напісаў вітражы). Таксама Выспяньскі стварыў праект рэканструкцыі Вавельскага замка, які так і не быў увасоблены.

  • 1891

    Нарадзіўся Восіп Мандэльштам (руск. Осип Мандельштам, памёр 27 снежня 1938), рускі паэт, празаік, эсэіст, перакладчык, літаратурны крытык, адзін з найбуйнейшых рускіх паэтаў ХХ ст. Асноўная роля ў захаванні творчай спадчыны Мандэльштама належыць яго жонцы Надзеі Мандэльштам. Рукапісы паэта яна хавала ў ботах і рондалях, а ў сваім тэстаменце адмовіла Савецкай Расіі ў любых правах на выданне вершаў Мандэльштама. На беларускую мову вершы В. Мандэльштама перакладалі Р. Барадулін, А. Хадановіч, М. Мартысевіч.

  • 1967

    Памёр Давід Бурлюк (руск. Давид Бурлюк, нар. 21 ліпеня 1882), рускі паэт, мастак, адзін з заснавальнікаў рускага футурызму. Удзельнік футурыстычных зборнікаў “Садок суддзяў”, “Аплявуха грамадскаму густу” і інш. У 1920 эміграваў у Японію, дзе пражыў два гады, вывучаў культуру Усходу. З 1922 г. — у ЗША, дзе актыўна ўдзельнічаў у прасавецкіх групах, выдаваў свае зборнікі, брашуры, часопісы і праз сяброў распаўсюджваў гэтыя выданні пераважна ў межах СССР. Выдаваў часопіс “Колер і рыфма” (Color and Rhyme) на ангельскай і рускай мовах.