№21: Знак прысутнасці

№21: Знак прысутнасці

Мы прысвячаем новы нумар “ПрайдзіСвета” феномену сувязі літаратуры і гомасэксуальнасці, альбо, кажучы мовай ХХІ стагоддзя, сувязі літаратуры і ЛГБТК. Ці застаецца літаратура літаратурай, калі адкрывае нам сусвет цялеснасці, сэксуальнасці, інтымнасці? Чаму беларуская літаратура моцная ў апісанні вайны і такая бездапаможная, стэрыльная ў апісанні цялеснасці і сэксуальнасці? Ці існуе беларуская ЛГБТК-літаратура? На гэтыя і іншыя пытанні можна будзе знайсці адказы ў нумары

Чытаць далей

Змест


Алок Вайд-Мэнан Вулічны гвалт Вершы Фрэнк О’Хара Трымаю воблака ў абдымках Вершы Пэт Паркер Так прагну з табой кахацца і словы замест гэтага пішу Вершы Ўолт Ўітмэн Як Адам на золку ўранні Вершы Эмі Лоўэл Калі б я здолела злавіць зялёны ліхтар светляка Вершы Сара ТысдэйлЭрына Верш Алфрэд Эдвард Хаўсмэн Больш не пытай: баюся, не змаўчу Вершы Гедрэ Казлаўскайтэ Размаўляць на забытых мовах Вершы Івар Сільдпачуццё што нешта не так Вершы Сімона дэ БавуарДругі пол Фрагмент кнігі Жан Както Белая кніга
Іда Ліндэ Мама забойцы Урывак з рамана Жорж Экгаўт Татуіроўка Апавяданне Уладзіслаў Гарбацкі Апошні ўраніст Эсэ
Крысціна Бандурына Something Special Вершы Карэкцыя перспектывы Апавяданне Надзя Гусакоўская не вставать рано утром, чтоб не упасть Вершы Уладзіслаў Гарбацкі Прыдарожныя макі Апавяданне Каровы ды мужыкі Апавяданне Дар’я Трайдэн Нямая Апавяданне Вампірызм Апавяданне Хвароба Апавяданне Дзмітрый Ермаловіч-Дашчынскі Небесный сеанс прерывается Вершы
“Вось так я пішу” Рэпрэзентацыя негетэранарматыўнай сэксуальнасці ў літаратуры Матэрыялы круглага стала
Вольга Гапеева Гульня ў гендар, або Чаму качкі размаўляюць на лавандавай мове Эсэ Альгерд Бахарэвіч “Зразумейце маю адзіноту”: “Дзёньнік” Вітальда Гамбровіча як досьлед уласнае сэксуальнасьці Эсэ Дар’я Трайдэн Бог і мілыя хлопчыкі: рэлігія і гомаэротыка ў творах Герарда Рэвэ Эсэ Кацярына Маціеўская Эфект Пігмаліёна Эсэ Ганна Янкута Гісторыя аднаго сына Эсэ Справа Роджэра Кейсмента Эсэ Літаратурнае жыццё бостанскага шлюбу Эсэ Уладзіслаў Гарбацкі Як беларусы ў 1928 годзе гей-шлюбам палохалі Эсэ Апошні enfant terrible ХХ стагодзьдзя Эсэ Жанчына, што кахала мужчынаў, якія кахалі мужчынаў Эсэ Уладзімір Валодзін Уголовное преследование гомосексуалов в СССР (1946-1991): цифры и дискурсы

У гэты дзень, 15 чэрвеня

  • 1763

    Нарадзіўся Кабаясі Іса (яп. 小林一茶, памёр 5 студзеня 1828), японскі паэт, майстар хайку. Ва ўзросце 13 гадоў з'ехаў у Эда (цяперашні Токіа) на заробкі. У 25 гадоў пачаў вывучаць паэзію пад кіраўніцтвам Мідзагуці Самару і Ніракуана Кабаясі Ціку-а ў школе Кацусіка. У 51 год Іса пасля доўгіх падарожжаў вярнуўся ў родныя мясціны. Пяру паэта належыць больш за 20 тысяч вершаў і велізарная колькасць малюнкаў хайга. Найбольш вядомыя апублікаваныя зборнікі яго твораў — “Дзённік смерці майго бацькі” і “Мая вясна”.

  • 1831

    Нарадзіўся Вінцэнт (Вінцэсь) Каратынскі (памёр 7 лютага 1891), беларускі пісьменнік і перакладчык. Перакладаў на польскую мову творы А. Пушкіна, М. Лермантава, Г. Гайнэ і інш. Вершы В. Каратынскага на беларускую мову перакладалі Г. Тумаш, Ул. Мархель, Р. Барадулін; пераклады выходзілі ў кнізе “Творы” (2-е выд. 1994), а таксама зборніку “Раса нябёсаў на зямлі тутэйшай” (1998).

  • 1867

    Нарадзіўся Канстанцін Бальмонт (руск. Константин Бальмонт, памёр 23 снежня 1942), рускі паэт-сімваліст, перакладчык, эсэіст, адзін з найвыбітнейшых прадстаўнікоў рускай паэзіі Срэбнага стагоддзя. Апублікаваў 35 паэтычных зборнікаў, 20 кніг прозы, перакладаў з многіх моваў (Ў. Блэйк, Э. По, П. Б. Шэлі, О. Ўайлд, Г. Гауптман, Ш. Бадлер; гішпанскія песні, славацкі, грузінскі эпас, югаслаўская, балгарская, літоўская, мексіканская, японская паэзія). “Для Бальмонта было натуральна ў Польшчы прасякнуцца ўсім польскім. У Японіі ён пачуваўся японцам, у Мексіцы — мексіканцам, ясна, што ў Варшаве ён быў палякам” — пісала пра Бальмонта Тэфі. Двойчы эміграваў з СССР. Памёр у Нуазі-ле-Гран пад Парыжам у галечы і пакутуючы на псіхічнае захворванне.

  • 1889

    Памёр Міхай Эмінэску (рум. Mihai Eminescu, нар. 15 студзеня 1850), самы вядомы румынскі пісьменнік у свеце, найвялікшы румынскі рамантык. Вучыўся ў Чарнаўцах на Букавіне. Галоўны твор — паэма “Лучафэр” (Luceafărul). У 1880-х гг. Эмінэску захварэў на маніякальна-дэпрэсіўны псіхоз і быў змешчаны ў лякарню для псіхічна хворых у чэрвені 1883-га. У снежні таго ж году выйшаў яго адзіны прыжыццёвы паэтычны зборнік “Вершы” (Poesii). Прычына смерці Эмінэску ў лякарні нявысветленая і застаецца загадкай. На беларускую мову Міхая Эмінэску працягвае перакладаць К. Коракс.

  • 1896

    Нарадзіўся Пётр Татарыновіч (памёр 3 верасня 1978), беларускі каталіцкі святар, грамадскі і культурны дзеяч, публіцыст, паэт, перакладчык, выдавец. Абараніў доктарскую дысертацыю “Святы Кірыла, біскуп Тураўскі, і ягонае вучэнне”. З 1949 да 15 студзеня 1971 быў кіраўніком і асноўным аўтарам беларускіх перадач “Радыё Ватыкана”. Займаўся выдавецкай справай. З верасня 1950 да 1975 рэдагаваў і друкаваў у Рыме лацінкай беларускі рэлігійна-грамадскі часопіс “Зніч” (усяго выйшла 120 нумароў). Перакладаў на беларускую мову творы дацкага паэта І. Ёргенсэна (у 1926 у Вільні выдаў яго рэлігійна-філасофскі нарыс “Прыпавесці”). Аўтар (пад псеўданімам Пётр Задума) кніг “Святы Ізідар-хлебароб” (Вільня, 1928), “Купалле” (Вільня, 1930), “Шляхам дзіваў і ўражанняў” (Вільня, 1934). Пераклаў на беларускую мову і выдаў у 1956 раман Г. Сянкевіча “Quo vadis?”. Надрукаваў па-беларуску малітоўнік “Голас душы” (1949), “Сьвятая Эванэлія і Апостальскія Дзеі” (1954), “Лісты Сьвятых Апосталаў” (1974), “Пакутныя Псальмы” (1964, вершаваны пераклад Я. Германовіча), “Наўзорную (першую) Імшу Сьвятую літургію” (1965, 1966) і інш. Некаторыя яго творы апублікаваныя на італьянскай мове. Памёр у Рыме.

  • 1992

    Памёр Леў Гумілёў (руск. Лев Гумилёв, нар. 1 кастрычніка 1912), рускі навуковец, заснавальнік пасіянарнай тэорыі этнагенезу, паэт, перакладчык. Сын Мікалая Гумілёва і Ганны Ахматавай.