№21: Знак прысутнасці

№21: Знак прысутнасці

Мы прысвячаем новы нумар “ПрайдзіСвета” феномену сувязі літаратуры і гомасэксуальнасці, альбо, кажучы мовай ХХІ стагоддзя, сувязі літаратуры і ЛГБТК. Ці застаецца літаратура літаратурай, калі адкрывае нам сусвет цялеснасці, сэксуальнасці, інтымнасці? Чаму беларуская літаратура моцная ў апісанні вайны і такая бездапаможная, стэрыльная ў апісанні цялеснасці і сэксуальнасці? Ці існуе беларуская ЛГБТК-літаратура? На гэтыя і іншыя пытанні можна будзе знайсці адказы ў нумары

Чытаць далей

Змест


Алок Вайд-Мэнан Вулічны гвалт Вершы Фрэнк О’Хара Трымаю воблака ў абдымках Вершы Пэт Паркер Так прагну з табой кахацца і словы замест гэтага пішу Вершы Ўолт Ўітмэн Як Адам на золку ўранні Вершы Эмі Лоўэл Калі б я здолела злавіць зялёны ліхтар светляка Вершы Сара ТысдэйлЭрына Верш Алфрэд Эдвард Хаўсмэн Больш не пытай: баюся, не змаўчу Вершы Гедрэ Казлаўскайтэ Размаўляць на забытых мовах Вершы Івар Сільдпачуццё што нешта не так Вершы Сімона дэ БавуарДругі пол Фрагмент кнігі Жан Както Белая кніга
Іда Ліндэ Мама забойцы Урывак з рамана Жорж Экгаўт Татуіроўка Апавяданне Уладзіслаў Гарбацкі Апошні ўраніст Эсэ
Крысціна Бандурына Something Special Вершы Карэкцыя перспектывы Апавяданне Надзя Гусакоўская не вставать рано утром, чтоб не упасть Вершы Уладзіслаў Гарбацкі Прыдарожныя макі Апавяданне Каровы ды мужыкі Апавяданне Дар’я Трайдэн Нямая Апавяданне Вампірызм Апавяданне Хвароба Апавяданне Дзмітрый Ермаловіч-Дашчынскі Небесный сеанс прерывается Вершы
“Вось так я пішу” Рэпрэзентацыя негетэранарматыўнай сэксуальнасці ў літаратуры Матэрыялы круглага стала
Вольга Гапеева Гульня ў гендар, або Чаму качкі размаўляюць на лавандавай мове Эсэ Альгерд Бахарэвіч “Зразумейце маю адзіноту”: “Дзёньнік” Вітальда Гамбровіча як досьлед уласнае сэксуальнасьці Эсэ Дар’я Трайдэн Бог і мілыя хлопчыкі: рэлігія і гомаэротыка ў творах Герарда Рэвэ Эсэ Кацярына Маціеўская Эфект Пігмаліёна Эсэ Ганна Янкута Гісторыя аднаго сына Эсэ Справа Роджэра Кейсмента Эсэ Літаратурнае жыццё бостанскага шлюбу Эсэ Уладзіслаў Гарбацкі Як беларусы ў 1928 годзе гей-шлюбам палохалі Эсэ Апошні enfant terrible ХХ стагодзьдзя Эсэ Жанчына, што кахала мужчынаў, якія кахалі мужчынаў Эсэ Уладзімір Валодзін Уголовное преследование гомосексуалов в СССР (1946-1991): цифры и дискурсы

У гэты дзень, 27 жніўня

  • 1856

    Нарадзіўся Іван Франко (укр. Іван Франко, памёр 28 траўня 1916), украінскі паэт, празаік, навуковец і дзеяч рэвалюцыйнага сацыялістычнага руху ў Галіцыі. У 1915 годзе быў высунуты на Нобелеўскую прэмію, аднак смерць паэта перашкодзіла яму скласці канкурэнцыю іншым намінантам. У гонар Франко горад Станіслаўль перайменаваны ў Івана-Франкоўск; імя пісьменніка носіць вуліца ў Манрэалі (Канада).

  • 1870

    Нарадзіўся Амада Нэрва (гішп. Amado Nervo, памёр 24 траўня 1919), адзін з найбуйнейшых мексіканскіх паэтаў ХІХ ст., дыпламат. Найбольш вядомыя яго зборнікі паэзіі — “Чорныя жамчужыны (Perlas Negras, 1898), “Містэрыі” (Místicas, 1898), “Унутраныя сады” (Los jardines interiores, 1905), “Нерухомая каханая” (La amada inmóvil, 1922).

  • 1871

    Нарадзіўся Тэадор Драйзер (анг. Theodore Dreiser, памёр 28 снежня 1945), амерыканскі пісьменнік і грамадскі дзеяч. Першы раман Драйзера “Сястра Кэры” (Sister Carrie, 1900) быў сустрэты чытачамі і крытыкамі вельмі варожа — як “амаральны” твор. Самы значны твор пісьменніка “Трылогія жадання” (раманы “Фінансіст”, 1912, “Тытан”, 1914, “Стоік”, 1947) зрабіўся адным з найвядомейшых твораў амерыканскай і сусветнай літаратуры ХХ ст., як і раман “Амерыканская трагедыя” (1925), які выклікаў станоўчыя водгукі. Сцэнар паводле рамана быў замоўлены савецкаму рэжысёру Сяргею Эйзейнштэйну, аднак праз некаторы час кантракт быў разарваны.

  • 1906

    Нарадзіўся Сяргей Новік-Пяюн (памёр 26 жніўня 1994), беларускі паэт і празаік. Некаторыя песні на словы Новіка-Пеюна лічацца народнымі, найбольш вядомыя з іх — “Зорачкі” і “Над Шчарай” (“Слонімскі вальс”). Пісаў на беларускай, рускай, польскай мовах і на эсперанта. Аўтар зборнікаў вершаў “Заўсёды з песняй” (1984), “Песні з-за кратаў” (засталася ў рукапісе, 1993).

  • 1916

    Памёр Уладзіслаў Вярыга (нар. 9 чэрвеня 1868), беларускі філосаф, этнограф і фалькларыст. Вучыўся ва ўніверсітэтах Варшавы, Берліна, Прагі і Берна. Займаўся збіральніцтвам беларускага фальклору. Друкаваўся ў часопісе “Вісла”. У 1889 у часопісе “Збор звестак па айчыннай антрапалогіі” апублікаваў працу “Беларускія думкі з вёскі Глыбокае Лідскага павета Віленскай губерні, запісаныя ў 1885 годзе”, у якой змясціў 45 беларускіх народных песняў. Выдаў кнігу “Беларускія паданні” (Львоў, 1889), дзе змясціў 32 беларускія казкі з Лідскага павета.

  • 1950

    Памёр Чэзарэ Павезэ (іт. Cesare Pavese, нар. 9 верасня 1908), італьянскі пісьменнік і перакладчык (перакладаў на італьянскую мову творы Дэфо, Дыкенса, Мэлвіла, Джойса, Ш. Андэрсана, Г. Стайн, Фолкнэра, Дос Пасаса і інш.). У 1932—1935 гадах пад ціскам сям’і ўступіў у фашысцкую партыю і вёў пры гэтым антыфашысцкую работу. У 1935 годзе быў з партыі выключаны і на восем месяцаў сасланы ў Калабрыю. Пасля вайны ўвайшоў у Італьянскую камуністычную партыю. Скончыў жыццё самагубствам у турынскім гатэлі “Рома”, пакінуўшы цыдулку: “Дарую ўсім і прашу ўсіх дараваць мне. Надта пра мяне не пляткарце”. Галоўная тэма твораў Павезэ — самота і адчуванне нерэальнасці жыцця. У Італіі вельмі папулярны дзённік пісьменніка “Рамяство жыць” (Il mestiere di vivere, выд. 1952). Вершы Павезэ на беларускую мову перакладала А. Данільчык.

  • 1970

    Памёр Генрыкас Радаўскас (літ. Henrikas Radauskas, нар. 23 красавіка 1910), літоўскі паэт, перакладчык. Пры жыцці паэт выдаў чатыры зборнікі вершаў (тры з якіх былі надрукаваныя ў Літоўскім эміграцыйным выдавецтве за мяжой). Перакладаў творы Гётэ, Гайнэ, Вэрлена, Цвайга, Мана, Ахматавай на літоўскую мову. Ягоныя вершы перакладзеныя на ангельскую, латышскую, эстонскую, фінскую, польскую, нямецкую, рускую і беларускую мовы, пераклад зроблены А. Хадановічам).

  • 1978

    Памерла Ева Сіманайтытэ (літ. Ieva Simonaitytė, нар. 23 студзеня 1897), народная пісьменніца Літоўскай ССР. Шырокую вядомасць атрымала пасля публікацыі рамана “Лёс Шымонісаў” (Aukštujų Šimonių likimas, 1935), дзе адлюстроўваецца жыццё і культура літоўцаў на ўсходнепрускіх землях, іх супрацьстаянне германскаму ўплыву і страта этнічнай культуры і ідэнтычнасці.