№21: Знак прысутнасці

№21: Знак прысутнасці

Мы прысвячаем новы нумар “ПрайдзіСвета” феномену сувязі літаратуры і гомасэксуальнасці, альбо, кажучы мовай ХХІ стагоддзя, сувязі літаратуры і ЛГБТК. Ці застаецца літаратура літаратурай, калі адкрывае нам сусвет цялеснасці, сэксуальнасці, інтымнасці? Чаму беларуская літаратура моцная ў апісанні вайны і такая бездапаможная, стэрыльная ў апісанні цялеснасці і сэксуальнасці? Ці існуе беларуская ЛГБТК-літаратура? На гэтыя і іншыя пытанні можна будзе знайсці адказы ў нумары

Чытаць далей

Змест


Алок Вайд-Мэнан Вулічны гвалт Вершы Фрэнк О’Хара Трымаю воблака ў абдымках Вершы Пэт Паркер Так прагну з табой кахацца і словы замест гэтага пішу Вершы Ўолт Ўітмэн Як Адам на золку ўранні Вершы Эмі Лоўэл Калі б я здолела злавіць зялёны ліхтар светляка Вершы Сара ТысдэйлЭрына Верш Алфрэд Эдвард Хаўсмэн Больш не пытай: баюся, не змаўчу Вершы Гедрэ Казлаўскайтэ Размаўляць на забытых мовах Вершы Івар Сільдпачуццё што нешта не так Вершы Сімона дэ БавуарДругі пол Фрагмент кнігі Жан Както Белая кніга
Іда Ліндэ Мама забойцы Урывак з рамана Жорж Экгаўт Татуіроўка Апавяданне Уладзіслаў Гарбацкі Апошні ўраніст Эсэ
Крысціна Бандурына Something Special Вершы Карэкцыя перспектывы Апавяданне Надзя Гусакоўская не вставать рано утром, чтоб не упасть Вершы Уладзіслаў Гарбацкі Прыдарожныя макі Апавяданне Каровы ды мужыкі Апавяданне Дар’я Трайдэн Нямая Апавяданне Вампірызм Апавяданне Хвароба Апавяданне Дзмітрый Ермаловіч-Дашчынскі Небесный сеанс прерывается Вершы
“Вось так я пішу” Рэпрэзентацыя негетэранарматыўнай сэксуальнасці ў літаратуры Матэрыялы круглага стала
Вольга Гапеева Гульня ў гендар, або Чаму качкі размаўляюць на лавандавай мове Эсэ Альгерд Бахарэвіч “Зразумейце маю адзіноту”: “Дзёньнік” Вітальда Гамбровіча як досьлед уласнае сэксуальнасьці Эсэ Дар’я Трайдэн Бог і мілыя хлопчыкі: рэлігія і гомаэротыка ў творах Герарда Рэвэ Эсэ Кацярына Маціеўская Эфект Пігмаліёна Эсэ Ганна Янкута Гісторыя аднаго сына Эсэ Справа Роджэра Кейсмента Эсэ Літаратурнае жыццё бостанскага шлюбу Эсэ Уладзіслаў Гарбацкі Як беларусы ў 1928 годзе гей-шлюбам палохалі Эсэ Апошні enfant terrible ХХ стагодзьдзя Эсэ Жанчына, што кахала мужчынаў, якія кахалі мужчынаў Эсэ Уладзімір Валодзін Уголовное преследование гомосексуалов в СССР (1946-1991): цифры и дискурсы

У гэты дзень, 14 снежня

  • 1553

    Памёр Ганібал Лучыч (харв. Hanibal Lucić, нар. 1485), харвацкі паэт і драматург эпохі Рэнесансу. Перакладаў у маладосці паэзію Авідыя, пазней пісаў любоўную лірыку, натхнёную Петраркам. Лучыч вельмі крытычна ставіўся да сваіх працаў і большую частку іх спаліў. Рэшту сабраў і выдаў яго сын Антоній.

  • 1591

    Памёр святы Хуан дэ ла Крус (гішп. Juan de la Cruz, нар. 24 чэрвеня 1542), каталіцкі святы, празаік і паэт-містык, рэфарматар ордэна кармелітаў, адзін з Настаўнікаў Царквы. Святы Хуан пачаў пісаць вершы ў турме, куды трапіў праз паклёпніцкія даносы. Яму належаць таксама празаічныя трактаты “Узыход на гару Кармель”, “Цёмная ноч душы”, “Песня духу”, “Жывое полымя любові”. Творамі св. Хуана цікавіліся рускія сімвалісты, у прыватнасці Дзмітрый Меражкоўскі, які напісаў пра яго кнігу. На рускую мову вершы паэта перакладалі Валерый Пералешын, Анатоль Гелескул, Барыс Дубін і інш.

  • 1895

    Нарадзіўся Поль Элюар (фр. Paul Éluard, сапр. Эжэн Эміль Поль Грэндэль, памёр 18 лістапада 1952), французскі паэт, адзін з заснавальнікаў дадаізму і сюррэалізму. Пачаў пісаць вершы пасля сустрэчы з Аленай Дзьяканавай, якую называў Гала і якая пазней сышла ад яго да Сальвадора Далі. У 1924 за дзень да выхаду зборніка “Паміраць ад таго, што не паміраеш” (Mourir de ne pas mourir, 1924) Элюар, нікому нічога не сказаўшы, выправіўся ў падарожжа вакол свету, якое доўжылася сем месяцаў. Усе думалі, што ён памёр, але пазней ён напісаў Гале, і яна далучылася да яго ў Азіі. Элюар адышоў ад дадаізму, пасварыўшыся з Трыстанам Тцара. З 1924 уваходзіў у групу сюррэалістаў, хаця не цалкам падзяляў іх погляды. У час Другой сусветнай вайны пісаў патрыятычныя вершы, самы знакаміты з якіх — “Свабода” — раскідвалі над Францыяй з ангельскіх самалётаў. Пасля вайны ўдзельнічаў у руху барацьбы за мір, у 1953 яму пасмяротна была прысуджаная Міжнародная прэмія міру.

  • 1923

    Нарадзіўся Герард Рэвэ (нід. Gerard Reve, памёр 8 красавіка 2006), нідэрландскі пісьменнік, класік нідэрландскай літаратуры ХХ ст. Разам з Хары Мюлішам і Вілемам Фрэдэрыкам Хермансам складае “Вялікую Тройку” (De Grote Drie) паваеннай нідэрландскай літаратуры. Поўнае імя пісьменніка — Герард Карнэліс ван хет Рэвэ. Творы Рэвэ былі для многіх чытачоў шакавальнымі, бо ён адзін з першых закрануў тэму гомасэксуалізму; другой яго ўлюбёнай тэмай была рэлігія. Эратычная проза Рэвэ прысвечаная даследаванню ўласнай сэксуальнасці.

  • 1984

    Памёр Вісэнтэ Александрэ-і-Мэрла (гішп. Vicente Aleixandre y Merlo, нар. 26 красавіка 1898), гішпанскі паэт, лаўрэат Нобелеўскай прэміі 1977 году “за выбітную паэтычную творчасць, якая выяўляе стан чалавека ў космасе і сучасным грамадстве і ў той жа час ёсць велічным сведчаннем адраджэння традыцыяў гішпанскай паэзіі ў перыяд паміж сусветнымі войнамі”.

  • 1990

    Памёр Фрыдрых Дзюрэнмат (ням. Friedrich Dürrenmatt, нар. 5 студзеня 1921), нямецкі празаік і драматург, адзін з майстроў псіхалагічнага дэтэктыву. Найбольш вядомыя яго творы — раманы “Суддзя і яго кат”, “Юстыцыя”, п’есы “Сляпы”. “Ромул Вялікі”, “Візіт старой дамы”, “Фізікі” і інш. Васіль Сёмуха пераклаў на беларускую мову раманы Дзюрэнмата “Юстыцыя” і “Аварыя”, а Л. Баршчэўскі — п'есу “Партрэт планеты”.