№21: Знак прысутнасці

№21: Знак прысутнасці

Мы прысвячаем новы нумар “ПрайдзіСвета” феномену сувязі літаратуры і гомасэксуальнасці, альбо, кажучы мовай ХХІ стагоддзя, сувязі літаратуры і ЛГБТК. Ці застаецца літаратура літаратурай, калі адкрывае нам сусвет цялеснасці, сэксуальнасці, інтымнасці? Чаму беларуская літаратура моцная ў апісанні вайны і такая бездапаможная, стэрыльная ў апісанні цялеснасці і сэксуальнасці? Ці існуе беларуская ЛГБТК-літаратура? На гэтыя і іншыя пытанні можна будзе знайсці адказы ў нумары

Чытаць далей

Змест


Алок Вайд-Мэнан Вулічны гвалт Вершы Фрэнк О’Хара Трымаю воблака ў абдымках Вершы Пэт Паркер Так прагну з табой кахацца і словы замест гэтага пішу Вершы Ўолт Ўітмэн Як Адам на золку ўранні Вершы Эмі Лоўэл Калі б я здолела злавіць зялёны ліхтар светляка Вершы Сара ТысдэйлЭрына Верш Алфрэд Эдвард Хаўсмэн Больш не пытай: баюся, не змаўчу Вершы Гедрэ Казлаўскайтэ Размаўляць на забытых мовах Вершы Івар Сільдпачуццё што нешта не так Вершы Сімона дэ БавуарДругі пол Фрагмент кнігі Жан Както Белая кніга
Іда Ліндэ Мама забойцы Урывак з рамана Жорж Экгаўт Татуіроўка Апавяданне Уладзіслаў Гарбацкі Апошні ўраніст Эсэ
Крысціна Бандурына Something Special Вершы Карэкцыя перспектывы Апавяданне Надзя Гусакоўская не вставать рано утром, чтоб не упасть Вершы Уладзіслаў Гарбацкі Прыдарожныя макі Апавяданне Каровы ды мужыкі Апавяданне Дар’я Трайдэн Нямая Апавяданне Вампірызм Апавяданне Хвароба Апавяданне Дзмітрый Ермаловіч-Дашчынскі Небесный сеанс прерывается Вершы
“Вось так я пішу” Рэпрэзентацыя негетэранарматыўнай сэксуальнасці ў літаратуры Матэрыялы круглага стала
Вольга Гапеева Гульня ў гендар, або Чаму качкі размаўляюць на лавандавай мове Эсэ Альгерд Бахарэвіч “Зразумейце маю адзіноту”: “Дзёньнік” Вітальда Гамбровіча як досьлед уласнае сэксуальнасьці Эсэ Дар’я Трайдэн Бог і мілыя хлопчыкі: рэлігія і гомаэротыка ў творах Герарда Рэвэ Эсэ Кацярына Маціеўская Эфект Пігмаліёна Эсэ Ганна Янкута Гісторыя аднаго сына Эсэ Справа Роджэра Кейсмента Эсэ Літаратурнае жыццё бостанскага шлюбу Эсэ Уладзіслаў Гарбацкі Як беларусы ў 1928 годзе гей-шлюбам палохалі Эсэ Апошні enfant terrible ХХ стагодзьдзя Эсэ Жанчына, што кахала мужчынаў, якія кахалі мужчынаў Эсэ Уладзімір Валодзін Уголовное преследование гомосексуалов в СССР (1946-1991): цифры и дискурсы

У гэты дзень, 13 студзеня

  • 1593

    Памёр Сымон Будны, беларускі мысляр-гуманіст эпохі Рэнесансу, рэлігійны рэфарматар, тэолаг, філолаг, гісторык, паэт, філосаф, педагог, прадаўжальнік культурна-асветніцкай і філасофскай традыцыі Францыска Скарыны. Працы і тэорыі Буднага выклікалі неверагоднае абурэнне ў клерыкальных колах. Шырока вядомая тагачасная карыкатура, на якой Будны смажыцца ў пекле за ерась.

  • 1599

    Памёр Эдмунд Спэнсэр (анг. Edmund Spenser, нар. каля 1552), адзін з самых значных ангельскіх паэтаў эпохі Рэнесансу. Ягоная няскончаная эпічная паэма “Каралева феяў” (The Faerie Queene) – адна з найдаўжэйшых ва ўсёй ангельскай літаратуры. Паэма напісаная дзевяцірадковай страфой (рыфмоўка ababbcbcc; першыя восем радкоў – 5-стопны ямб, апошні – 6-стопны), названай імем Спэнсэра, хоць ён не з’яўляецца яе вынаходнікам – прыклады выкарыстання “спэнсэравай страфы” сустракаюцца ў ангельскай паэзіі да нараджэння Спэнсэра.

  • 1887

    Нарадзіўся Хэд Ўін (вал. Hedd Wyn, сапр. Эліс Хамфры Эванс, памёр 31 ліпеня 1917), валійскі паэт, забіты ў Першай сусветнай вайне. Псеўданім Хэд Ўін даслоўна перакладаецца як “дабраславёны (ці белы) свет”. Падчас вайны Ўін атрымаў тыднёвы адпачынак, падчас якога напісаў вялікі верш у памеры аўдл (вал. Awdl) пад назвай “Герой” (Yr Arwr), заснаваны на ўражаннях ад вайны. Паэт ледзь паспеў адправіць яго на конкурс “Нацыянальны эйстэдвод”, што праходзіў у 1917 годзе ў Біркенхэдзе. Пераможца быў названы 6 верасня 1917 году. Калі выявілася, што аўтар найлепшага верша (а ім стаў Хэд Ўін) загінуў, традыцыйны разьблёны трон для “галоўнага барда” быў пакрыты чорнай тканінай; паэты ўганаравалі памяць найлепшага свайго субрата. Пасля трон быў адпраўлены ў дом бацькоў Эванса, дзе захоўваецца да гэтага часу

  • 1893

    Нарадзіўся Кларк Эштан Сміт (анг. Clark Ashton Smith, памёр 14 жніўня 1961), паэт і празаік, аўтар апавяданняў у жанры хорар і навуковай фантастыкі, сябар Г. Ф. Лаўкрафта. Пра яго казалі, што “з часоў Эдгара По ніхто не любіў парадкам падгнілыя трупы так, як Сміт”.

  • 1898

    Эміль Заля дасылае французскаму ўраду адкрыты ліст “Я абвінавачваю” (J’accuse) наконт справы Дрэйфуса. У той самы дзень ліст быў надрукаваны ў газеце L’Aurore. У ім Заля вінаваціць французскія ўлады ў антысемітызме (афіцэра Альфрэда Дрэйфуса, габрэя з паходжання, абвінавацілі і асудзілі нібыта за шпіянаж на карысць Германіі), перадузятасці і несправядлівым прысудзе. Ліст выклікаў скандал у Францыі і за яе межамі, Заля абвінавацілі ў паклёпе і асудзілі. Каб пазбегнуць турмы, Заля збег у Англію і змог вярнуцца ў Францыю толькі ў 1899 годзе, пасля самагубства палкоўніка Анры і ўцёкаў маёра Эстэргазі – дзвюх галоўных фігураў справы Дрэйфуса.

  • 1941

    Памёр Джэймс Джойс (анг. James Augustine Aloysius Joyce, ірл. Séamas Seoige, нар. 2 лютага 1882), ірландскі англамоўны пісьменнік, аўтар раманаў “Уліс”, “Хаўтуры па Фінегану” і інш. На беларускую мову Джойса перакладалі Ян Максімюк (выйшла першая частка “Уліса”) і Ігар Бабкоў.

  • 1974

    Памёр Сальвадор Нова (гішп. Salvador Novo López, нар. 30 ліпеня 1904), мексіканскі паэт, празаік, драматург, перакладчык. Належаў да групы мексіканскіх мадэрністаў Los Contemporáneos (“Сучаснікі”). Не хаваў сваёй гомасэксуальнай арыентацыі і аднойчы адазваўся на скандал, што разгарэўся пасля таго, як ягоныя сябры-пісьменнікі запрасілі маладых салдатаў да сябе на прыём, наступным чынам: “Вось што бывае, калі інтэлектуальная эліта спрабуе пакруціцца ў вайсковых колах”.

  • 1978

    Памёр Марыс Карэм (фр. Maurice Carême, нар. 12 траўня 1899), адзін з найбуйнейшых бельгійскіх паэтаў ХХ стагоддзя. Пісаў па-французску, выдаў каля 60 зборнікаў вершаў. У 1972 годзе ў Парыжы ён быў абвешчаны каралём паэтаў. Яго вершы перакладзеныя больш чым на сто моваў. На беларускую Карэма перакладалі Андрэй Хадановіч і Эдзі Агняцвет.